ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα έναν φίλο στην ηλικία μου 21 ,με τον οποίο κάναμε παρέα για δύο χρόνια. Όταν χωρίσαμε και οι δύο από κάτι σχέσεις που είχαμε καιρό, αυτός άρχισε έντονα να με φλερτάρει. Στην αρχή αδιαφορούσα γιατι ήθελα να μείνω λίγο μόνη, ώσπου μια μέρα τον συνάντησα τυχαία και βγήκαμε οι δύο μας. Η ώρα πέρναγε νερό και στο τέλος με φίλησε. Του είπα ότι ανησυχούσα για την όλη φάση γιατι θα ήταν βλακεία να χαλάσουμε την φιλία μας, με καθησύχασε και λίγο καιρό μετά τα φτιάξαμε. Ένιωθα πολύ όμορφα αρχικά, υπηρχε έλξη και το χαιρομουν πολύ, αλλά πλέον για πολλούς και διάφορους λόγους έχω ξενερώσει μαζι του. Αρχικά πίεσα τον εαυτό μου να το αγνοήσει αλλά νιώθω αποστροφη ,όχι για το ατομο το ίδιο, αλλά για το ατομο ως ερωτικο συντροφο. Σκέφτομαι οτι κοιμάμαι μαζί του και πανικοβάλλομαι ,ξέρω βαρύ. Αυτός μοιάζει τρελά ερωτευμένος, με παίνρει κάθε τρεις και λίγο τηλ, μου προτείνει συνέχεια πράγματα και κάνει σχέδια για εμάς τους επόμενους μήνες. Αν ήμουν και εγώ ερωτευμένη θα ένιωθα να πετάω, είναι πολύ γλυκός και δεν κάνει κάτι λάθος, αλλά δεν είναι για μένα. Δεν θα πω το τι ελαττώματα εχει και με απωθουν τοσο πολύ, γιατι κατανοω πως αν το ήθελα δεν θα τα παρατηρούσα καθόλου. Επί της ουσίας δεν έκανα κατι κακό εκούσια ούτε πήγα να παίξω μαζί του. Για κάθε αγόρι που εχω κάνω κάτι, πριν να το κανω μπορουσα να μας φανταστώ μαζί σε σχέση και το ίδιο ήταν και μαζί του, αλλά νιώθω τρελές τύψεις που τα έμπλεξα ετσι και δεν μου έχει ξανασυμβεί ποτε κάτι άντιστοιχο. Επίσης είναι στανταρ ότι μερικά άτομα από τον κύκλο μου θα με κρίνουν και ότι σίγουρα θα δημιουργηθούν άβολες καταστάσεις αν και αυτό είναι το λιγότερο. Αααχ μακάρι να μπορούσα να πατήσω ένα κουμπάκι και να έχουμε χωρίσει, άλλα δυστυχώς πρέπει να γίνει απο κοντά. Φοβάμαι πολύ την αντίδραση του.