ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

οταν τον γνωρισα ειχε ηδη σχεση 4 χρονια. οταν τον γνωρισα μου αρεσε αλλα οταν εμαθα για τη σχεση του, το σεβαστηκα αμεσως. και με την κοπελα εχουμε γνωριστει και συμπαθιομαστε πιστευω. ενω τωρα, μετα απο 2 χρονια, που τον ξερω καλυτερα καταλαβαινω πως και να γινοταν κατι μαζι του θα τελειωνε γιατι ειμαστε πολλοι διαφορετικοι χαρακτηρες για να ημασταν μαζι, πολλες φορες κανω σκεψεις οτι χωριζει και μου την πεφτει. αμεσως νιωθω σαν αμαρτωλη, το σκεφτομαι προσεκτικα και επαναφερω την ισσοροπια στις σκεψεις μου. μου αρεσει που ειναι ευτυχισμενος με την κοπελα του, και αυτη ειναι ευτυχισμενη μαζι του. ταιριαζουν παρα πολυ και μαλιστα την εκτιμω ως μερος της ζωης του και της προσωπικοτητας του. το αστειο ειναι οτι οταν οι σκεψεις ερχοναι στο μυαλο μου, αυτη τον χωριζει και εγω μετα τον απορριπτω και μενει μονος του.βαριεμαι να απολογηθω, ξερω οτι δεν εχω καμια κακη προθεση και δεν θα γινω αντροχωριστρα, απλα ειναι περιεργο.ντρεπομαι για αυτο