ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

-Ξέρεις τι είναι να μην μπορείς να κρατήσεις απο το χέρι τον άνθρωπό σου στον δρόμο?Να πρέπει μια ζωή να κρύβεσαι, να ξέρεις οτι θα ζήσεις μια ζωή μέσα στην απόρριψη?Να ξέρεις πως πάντα θα σε κατακρίνουν και ποτέ δεν θα έχεις μια δίκαιη ευκαιρία να είσαι κι εσύ ευτυχισμένος.......Θυμώνω με τους ανθρώπους που τα έχουν όλα και δεν εκτιμάνε τίποτα... που είναι μίζεροι χωρίς λόγο... Ξέρεις πόσο ανούσια σου φαίνονται όλα όταν δεν έχεις τα δεδομένα? Ξυπνάω κάθε πρωί και είμαι δυστυχισμένος....Έχει κολλήσει το μυαλό μου και παίζει τα λόγια του ξανά και ξανά σαν σκηνή κομμένη από ταινία που ψάχνεις με μανία να βρεις στα έξτρα. Τον κοιτούσα να μου μιλάει και ένιωθα να χάνω την γη κάτω απο τα πόδια μου... Έψαχνα να βρω την σωστή λέξη να πω, κάτι έτσι λίγο να καλύψω το κενό των λέξεων αλλά όλα μου φαίνονταν τόσο φτηνά.-Μια ζωή στον φόβο είμαι και θα είμαι... Τι θα πει ο κόσμος , η παρέα, οι γονείς , οι φίλοι.... Ξέρεις πόσα άτομα θα χάσω αν πω την αλήθεια?? Με πνίγει όλο αυτό και νιώθω τόσο μόνος... Αλλά τουλάχιστον η μοναξιά δεν μπορεί να σε πληγώσει τόσο όσο μπορεί ένας άνθρωπος... Είναι όμως τόσο άδικο να νιώθεις ότι δεν αξίζεις την αγάπη επειδή εισαι διαφορετικός....Είναι πραγματικά τόσο άδικο.... Η μόνη επαρκής συμβουλή που μου ήρθε στο μυαλό ήταν να ζήσει στο εξωτερικό.Μόλις όμως ξεστόμισα το φύγε το μετάνιωσα... Σκοτείνιασε ολόκληρος και ένιωσα πραγματικά αυτή την βαριά μορφή απόγνωσης όταν ξέρεις ότι αυτή είναι η μοναδική λύση και ταυτόχρονα ο μεγαλύτερος σου φόβος...-Δηλαδή οι επιλογές που έχω είναι να ζήσω μια ζωή δυστυχισμένη εδω... ή απλά να το βάλω στα πόδια... Για να καταλήξω να τρέχω για να ξεφύγω από τον ίδιο μου τον εαυτό...Δεν είχα τίποτα να του πω.. Τον αγκάλιασα σφιχτά και του είπα ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες όποια και να είναι η επιλογή σου γιατί η μοναξιά δεν έχει φύλο. Όπως δεν έχει και η ευτυχία. Πρώτα πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου και να δεχτείς αυτό που είσαι . Μετά πρέπει να βρεις την δύναμη να απαιτήσεις σεβασμό και αποδοχή απο τους γύρω σου.Γιατί οι άνθρωποι είμαστε μεγάλες και κακες πουτάνες. Ότι δεν καταλαβαίνουμε και είναι πέρα απο μας το κρίνουμε και το βάζουμε στην γωνία απλά και μόνο επειδή είναι διαφορετικό. Πόσο κομπλεξικό και πέρα για πέρα λάθος είναι να στερείς απο έναν άνθρωπο να ζήσει επειδή δεν εχει την ίδια αντίληψη του κόσμου μαζί σου?... Σημασία δεν έχει μόνο ποιόν αγαπάς, αλλά με ποιόν μπορείς να εκφράζεσαι, με ποιόν μπορείς να είσαι ο αληθινός εαυτός σου. Δώσε μου έναν άνθρωπο να είναι σαν και ‘μενα, θολός κι ανώριμος, ανολοκλήρωτος και μπερδεμένος, αξεδιάλυτος και σκοτεινός. Για να χορέψω μαζί του. Να παίξω. Να τον καλοπιάσω. Να τον ερωτευτώ. Μέσα απ’ αυτόν να ξαναπλάθομαι από την αρχή. Μέσα απ’ αυτόν να μεγαλώνω…