ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τον ξερω μια εβδομαδα....και ηδη νιωθω οτι δεθηκα... ειχα καιρο να το παθω και πως εγινε ετσι ξαφνικα....; οταν δεν μου μιλαει αρχιζω να κλαιω μονη μου... τι σκατα εχω παθει σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα; θελω να βαρεσω το κεφαλι μου στον τοιχο ...εχω σοβαρα θεματα και το χειροτερο δεν ξερω ποια ειναι αυτα.. και προφανως κανεις δεν ξερει... αιωρουνται ετσι οι ερωτησεις μου γιατι δεν καταλαβαινω πραγματικα τι τρεχει με μενα... πρεπει να μεινω μακρια απο αγορια μου φαινεται...κολλαω και γινομαι βιαιη στον εαυτο μου ή θελω να τραβηξω τα μαλλια μου ή να κλαψω οταν φευγουν...γιατι δεν ξερω ποτε θα γυρισουν.... δηλαδη ανασφαλεια νιωθω....ναι γιατι ποτε δεν λενε ποτε υπαρχει συνεχεια... και αν δεν το κανουν εκεινοι εγω δεν θα το κανω γιατι αφου μπορουν εκεινοι..μπορω και εγω.. θα υποδυθω την φυσιολογικη και λογικη και οτι δεν με πειραζει... ΥΠΕΡΟΧΑ. :( μονο υπεροχα δεν ειμαι.... ψυχιατρειο κατευθειαν.