23.7.2014 | 16:38
Έχω τάσεις φυγής...
δε μπορώ να μείνω στο ίδιο μέρος για πολύ καιρό, ακόμη και τους γονείς μου ή κυρίως αυτούς, ενώ τους υπεραγαπώ δεν μπορώ να τους αντέξω για πολύ καιρό. Δεν μπορώ να κατασταλάξω σε έναν τρόπο ζωής, σε μία δουλειά, σε μια καθημερινότητα. Είναι σαν κάποιος να με κυνηγάει διαρκώς και δυστυχώς, όσες φορές και να φύγω, δεν μπορώ να ξεφύγω από τον εαυτό μου. Νιώθω σαν ένα σχοινί να με συγκρατεί, δε με αφήνει να ζήσω αλλά ούτε και να πεθάνω...σαν ένα παραπέτασμα να με διαχωρίζει από τα συναισθήματά μου, ώστε να μην μπορώ να νιώσω ούτε τη χαρά ούτε τη λύπη στη λυτρωτική της πληρότητα. Χρειάζομαι ψυχολόγο επειγόντως! :D