Ναι, η αλήθεια είναι πως η διαχείριση έχει κι αυτή τα θέματά της. Οπότε μην σκας γι αυτό.Από κει και πέρα, αν ψήνεσαι πάρε κάνα τηλ να πάμε καμιά τσάρκα (μόνο μην ζητήσεις καφετέρια)
7.8.2017 | 04:26
Έχω ξεχάσει να μιλάω με τους άλλους ανθρώπους.
Μια μέτριας μορφής κατάθλιψη πριν 3 χρόνια με έκανε να αλλάξουν πολλά στη ζωή μου. Έμεινα χωρίς φίλους, όσοι περάσατε κατάθλιψη, ξέρετε, καταλαβαίνετε. Εσείς που δεν περάσατε ίσως να μην καταλάβετε, αλλά απομονωνόμαστε με τους άλλους, ακόμη και τους δικούς μας, περνάμε φάση δύσκολη. ΠΑρόλο που είχα κατάθλιψη, δεν έκανα ποτέ πέρα τις φίλες και τις παρέες μου, απλά μάλλον επειδή δεν βλέπανε το ίδιο ορεξάτο άτομο, άρχισαν να απομακρύνονται.Λοιπόν μετά απο τόσα χρόνια, προσπαθώ να φτιάξω τη καθημερινότητά μου, να γνωρίσω νέους ανθρώπους, (με τη πρωην παρέα μου δεν μιλάμε πια)αλλά όλες οι προσπάθειες πέφτουν στο κενό. Κατι κάνω λάθος, ίσως να φαίνεται στους άλλους επιτηδευμένο να τους προσεγγίσω.Σήμερα λοιπόν βγήκα με μια παλιά γνωστή και ένα άλλο καινούριο άτομο φίλη της. Είχαμε βρεθεί τυχαία και μου είπε να κανονίσουμε, αφού έκανε λοιπόν τη πρόταση, εγώ μετά απο λίγες μέρες τη πήρα για καφέ και κανονίσαμε.Δεν ήξερα πραγματικά πως να μιλήσω, τα έχανα κάθε φορά που μιλούσα. Πήγαινα να πω κάτι και το έκοβα, δεν μου ερχόταν οι λέξεις, λέτε και είχα πρόβλημα δυσλεξίας πραγματικά.Δεν μπορώ να εκφραστώ, δεν μπορώ να κάνω πια πλάκα και ήμουν η ψυχή της παρέας. Σταματούσε το μυαλό μου, ένιωθα πως ήμουν σε άλλο πλανήτη. Έχω χρόνια να βρεθώ με άλλα δυο άτομα και να μιλάω, έχω καιρό να νιώσω το κλίμα της παρέας. Σκεφτόμουν πως σίγουρα θα τους φάνηκα περίεργη και πως δεν είμαι ο εαυτός μου, εκτός και εαν στη χειρότερη κατάλαβαν πως δεν τους γούσταρα και γι'αυτό ήμουν έτσι.ΝΙώθω μόνη... Νιώθω χάλια, ξεπέρασα τη κατάθλιψη αλλά έχω αλλάξει πια, δεν ειμαι αυτή που ήμουν πριν.Θέλω φίλους παιδιά, θέλω άτομα να αρχίσω να ανοίγομαι, θέλω να προσπαθήσω να γίνω αυτό που ήμουν πριν, τουλάχιστον να το προσεγγίσω λιγάκι.Μέχρι και αγγελία ότι ζητάω φίλους σκεφτόμουν να βάλω μα ένα συγγενικό μου πρόσωπο μου είπε "μη κάνεις καμια τέτοια βλακεία"Και όμως ρε παιδιά, δεν παλεύεται αυτή η μοναξιά. Θέλω να επικοινωνήσω, θέλω να γνωρίσω καινούριους ανθρώπους, μα είναι τόσο δύσκολο πια, όλοι ήδη έχουν τις παρέες τους. Οι εξομολογήσεις είναι το μόνο μέρος που μπορώ να μιλήσω, να πω όσα νιώθω και να εκφραστώ. Ότι σκέφτομαι, ότι μου συμβαίνει, έρχομαι και το εκφράζω εδώ! Δυστυχώς τη τελευταία φορά δεν μου το δημοσιεύσανε και δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί, ένιωθα σαν να με αγνοεί ακόμη και ο διαχειριστής. Όχι κι εδώ ρε γαμώτο.
1