14.11.2012 | 23:39
Είδα στον
ύπνο μου ότι οδηγούσα ένα αμάξι και έχασα τον έλεγχο, τράβηξα χειρόφρενο αλλά δεν σταματούσε, έπεσα σούρνωντας σε γκρεμό. Αυτή είναι η προσωπική ζωή μου αυτή τη στιγμή. Κάνω ό,τι μπορώ να ξεφύγω από μια τρομακτική παιδική ηλικία αλλά παρά τα χρόνια ψυχανάλυσης δεν τα καταφέρνω ακόμα.. Μου διέλυσαν τη ζωή. Αναρωτιέμαι πως θα ήμουν αν κάποια πράγματα δεν είχαν συμβεί, αν είχα μεγαλώσει πιο φυσιολογικά. Δεν έχω κάνει μια κανονική σχέση ακόμα, μια σχέση που να νιώθεις ασφαλής, ότι ο άλλος σε αγαπάει, να σε κλείνει στην αγκαλιά του και να είστε μαζί. Τραβάω λάθος ανθρώπους, με τραβάνε λάθος άνθρωποι, παραλύω στην προοπτική να γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους, παθαίνω κρίσεις πανικού. Δεν φταίω εγώ, δεν μπορούσα να ελέγξω κάποια πράγματα ως παιδί, τα έχω αναλύσει, τα έχω καταλάβει, ναι δεν αντιλέγω. Δεν φταίω εγώ αλλά η δική μου ζωή είναι κομμάτια. Όποιος και να είσαι εκεί πάνω φρόντισε τα πράγματα να αλλάξουν σύντομα, όσο σκατά τα έκανες τα εκανες, φέρε μου κάτι καλό επιτέλους.