ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήταν κάτι που ήθελα να κάνω εδώ και πολύ καιρό. Αν κι όταν είχε φύγει από το πατρικό, είχα αισθανθεί ανακουφίση που ήμουν πλέον ελεύθερη να ζήσω τη ζωή μου χωρίς ενοχές. Μου είχε κάνει καλό κι ας μην το καταλαβαίνα τότε το γεγονός ότι με έδιωξε από το σπίτι όταν της εξομολογήθηκα ποια πραγματικά ήμουν. Γεννήθηκα αγόρι αλλά ποτέ δεν αισθάνθηκα έτσι. Όταν πριν 7 χρόνια, είπα στην μητέρα μου ότι έχω αρχίσει να φλερτάρω με την ιδέα της αλλαγής φύλου, όχι μόνο θετικά δεν το είδε αλλά με έβαλε να διαλέξω εκείνη ή την επιθυμία μου να ζήσω τη ζωή μου όπως εγώ θεωρώ πως πρέπει. Φυσικά και επέλεξα τη ζωή και την ελευθερία μου κι εκείνη με διέγραψε. Όλα αυτά τα χρόνια, πέρασα τόσο μα τόσο άσχημες καταστάσεις, υπήρξαν πολλές φορές που μέσα μου την αναζήτησα, την γύρευα. Και το χειρότερο όλων, στις χαρές μου. Εκεί πόνουσα περισσότερο όταν συνειδητοποιούσα ότι δεν μπορώ να την έχω δίπλα μου. Αναρίθμητες ήταν οι φορές που την είχα καλέσει μόνο και μόνο για ν'ακούσω την φωνή της, χωρίς καν να της μιλήσω. Μόνο να την ακούσω.Για να μην μακρηγορώ και σας κουράσω, θα σας πω ότι αποφάσισα πριν λίγο καιρό να πάω να την βρω. Διανύω την πιο υπέροχη και ισορροπημένη περίοδο της ζωή μου και το μόνο κομμάτι που έλειπε ήταν η μητέρα μου καθώς είναι ο μόνος άνθρωπος που έχω. Δεν έχω αδέλφια, ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν 7 χρονών, το μόνο που έχω από εκείνον είναι κάποιες θολές εικόνες και μια αξιοπρεπής περιουσία -η οποία με βοήθησε να κάνω την εγχειρήση και να τελειώσω τις σπουδές μου-.Σε δύο περίπου μήνες, ορκίζομαι. Τελειώσα την ιατρική και επίσης τον Ιούλιο, παντρεύομαι έναν άνθρωπο που με υπεραγαπά και ξέρει τα πάντα για μένα όπως και η οικογένεια του επίσης, η οποία με έχει υποδεχτεί με μεγάλη ζεστασιά. Ελπίζω τώρα να καταλαβαίνετε τον λόγο που τόσο πολύ ήθελα να τα ξαναβρω μαζί της. Όταν έφτασα εκείνο το πρωινό στο πατρικό μετά από 7 ολόκληρα χρονιά, ένιωσα ότι η καρδιά μου θα σπάσει. Με το που άνοιξε η πόρτα, είδα ένα βλέμμα σαστισμένο να με διαπερνά. Μου είχε κοπεί η μιλιά. Δεν με αναγνωρίσε στην αρχή. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα άρχισε να κλαίει και χωρίς καν να έχω μπει καν μέσα, γονάτισε και αγκάλιασε τα πόδια μου κλαιγόντας με λυγμούς, οι οποίοι με έκαναν να ξεσπάσω με έναν τρόπο που ένιωσα ότι ήταν η ώρα της καθάρσης για όλα αυτά που πέρασα τα περασμένα χρόνια. Σαν να είχα τον Θεό κάπου γύρω να μου χτυπά με συμπόνοια τον ώμο και επιτέλους να μου χαμογελά.Παιδιά ο λόγος που μοιράζομαι την ιστορία μου με εσάς, είναι απλά για να σας πω ότι η οικογένεια μας, είναι ό,τι σημαντικότερο έχουμε σε αυτό τον κόσμο και για αυτό ακριβώς οφείλουμε πάντα να προσπαθούμε για αυτή. Μην κρατάτε κακία. Όλα θέλουν τον χρόνο τους κι όταν υπάρχει αληθινή αγαπή όλα γιατρεύονται και ισορροπούν. Να το θυμάστε αυτό!Υ.Γ.: Ως γυναίκα, επέλεξα το όνομα της μητέρας μου. Με λένε Ρεβέκκα. Από εκείνη την ημέρα και μέχρι τον γαμό μου, μένω ξανα στο πατρικό μου.Επίσης, η μητέρα μου λίγες μέρες μετά την πρωτή μας συνάντηση, μου είπε πόσο άδικο είχε τότε καθώς τώρα που βλέπει πόσο όμορφηείμαι ως γυναίκα, κατάλαβε για τα καλά πως το μόνο "λάθος" στην ιστορία, ήταν το φύλο που γεννήθηκα. Αυτά από μένα. Σας εύχομαι ό,τι καλύτερο και όπως είπαμε: η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ πάνω απ'όλα. Όσο και να κουκουλώνουμε το κενό, αυτό μεγαλώνει και μας ακολουθεί. Αναπληρώστε το! Φιλιά!