ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

αλήθεια... είχα ηρεμήσει.. και τώρα πάλι όλα από την αρχή..δεν μιλάω πια σε κανέναν για σένα.. ντρέπομαι πια.. ντρέπομαι που ακόμα σε σκέφτομαι.. ακόμα κλαίω.. ακόμα θέλω..ντρέπομαι... ντρέπομαι..βγαίνεις.. περνάς καλά.. εσύ μπορείς..εγώ ξέρεις δεν μπορώ... εγώ πάω βόλτα.. συναντώ τις φίλες μου.. και πάντα είσαι στο μυαλό μου.. πάντα.. εσύ πώς μπορείς; πώς;δεν μ αγάπησες ποτέ.. τελικά... ψέμματα.. όλα ψέμματα..κι αυτό που είπες ότι θες να περάσεις τη ζωή σου μαζί μου... κ αυτό ψέμματα... αν πραγματικά θες να περάσεις τη ζωή σου με τον άλλο δεν σε σταματούν μικρά χρονικά εμπόδια...ψέμματα.. ήταν όλα ψέμματα...και δεν με σκέφτεσαι πια.. το μόνο που θες είναι όταν συναντιόμαστε να καταλαβαίνεις ότι σε αγαπώ ακόμα.. ένα βλέμμα και το καταλαβαίνεις..πάντα το καταλαβαίνεις.. γιατί έτσι είμαι εγώ.. η αγάπη ξεχειλίζει από τα μάτια μου.. πάντα γινόταν αυτό.. πάντα.. έτσι είμαι εγώ.. φαίνομαι από την αρχή.. όλα τα χαρτιά μου.. η ψυχή μου η καρδιά μου το μυαλό μου ορθάνοιχτα από την αρχή για σένα...κι εσύ σε άλλες αγκαλιές.. πώς μπορείς; πώς αντέχεις;και μετά με κοιτάς στα μάτια..πώς;δεν μπορώ ετσι..να ξέρεις δεν θα δεχτώ το δώρο σου.. αν το δεχτώ θα δέσω τα επόμενα χρόνια μαζί σου χωρίς να σε έχω... και μετά.. θα πεθάνω...δεν μετανιώνω για τίποτα.. για τίποτα.. όμως δεν μπορώ άλλο... θέλω να σταματησω να νιώθω τόσο άσχημα όλη την ώρα.. δεν με νοιάζει αν βρω κάποιον τωρα.. θέλω να σταματήσω να νιωθω άσχημα.. δεν αντέχω πια..