ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...πως δεν αντέχω να σε χάσω κι από εδώ μέσα,ακόμη κι αν υπάρχεις μόνο στην δική μου αντίληψη...Δεν ήξερα πόσο πονάει,πόσο ζόρι είναι για την ψυχή,να προσπαθείς να κρατηθεις από λέξεις αγνώστων...Να ψάχνεις για το ύφος γραφής,να βάζεις χρώμα και ήχο σε φράσεις που θυμίζουν την αγάπη σου...Να νιώθεις κάποιες στιγμές την ΕΛΠΙΔΑ να φουντώνει,πως σίγουρα μόνο εκείνη θα μπορούσε να το είχε χειριστεί λεκτικά έτσι...κι ύστερα να πέφτει το μάτι σου πάνω σ'ένα ορθογραφικό λάθος!!!Όχι!ποτέ δεν θα έκανε τέτοιο λάθος!!!ΑΠΟΓΝΩΣΗ!Έτσι κι αλλιώς πονάει η απουσία σου.Τούτο όμως το κυνήγι του χαμένου θησαυρού,αν ήταν θα σε είχε βρεί με την σαφήνεια των όσων έχω γράψει τόσο καιρό τώρα...Μπορεί και να σε βρήκα,αλλά να μην θέλεις εσύ να με "βρείς"!...Όπως και να'χει,αν μπαίνεις εδώ,ξέρεις ότι γράφω για σένα.Οπότε;;Φεύγω από δω μέσα ζωή μου.Θα σ'αγαπάω!!!