Ναι... κάπως έτσι είναι η γενιά μας, όσοι δεν ήταν πολύ δυνατοί ή δεν είχαν πλάτες καταρρακώθηκαν ψυχολογικά. Δεν είχαν-έχουν όλοι τις ίδιες άκρες, την ίδια στήριξη και την ίδια τύχη για όλα. Κι αυτό το να νιώθεις γερασμένος και ανύμπορος σε μια ηλικία που το σώμα σου είναι φτιαγμένο για να ζει είναι απαίσιο. Όμως δεν ξέρω τι δυνατότητες έχεις αλλά κάτσε και πάλεψε με όσες διαθέτεις. Απλά μην παίρνεις πολύ προσωπικά την όποια απόρριψη σε θέματα εργασίας και φυσικά όσους είναι σκληροί επειδή αυτοί σε κρίνουν με γνώμονα τι έκαναν αυτοί πριν από 30χρόνια και σου κουνάνε το δάχτυλο σε περίπτωση που δεν θες να κάνεις το οτιδήποτε. Γιατί στις μέρες μας δεν σε γλεντάνε κανονικά οι εργοδότες μόνο στο οικονομικό γιατί δεν τους πιάνει και κάνεις πλέον και σχεδόν τους παρακαλάμε αλλά βγάζουν με ευκολία τα ψυχανώμαλά τους πάνω στον εργαζόμενο και στην ουσία είσαι και επαίτης.
18.8.2017 | 08:50
Είχαμε όνειρα...
Η μια μου φίλη έφυγε μόνιμα Γερμανία.Η άλλη έφυγε μόνιμα Δανια.Η άλλη έφυγε αναγκάστηκε να γυρίσει επαρχία. Η άλλη ετοιμάζεται να φύγει Αγγλία.Η άλλη ετοιμάζεται να φύγει Ολλανδία.Πήγα δυο καφέδες με άτομα που μολις γνώρισα και στον ένα η συζήτηση ήταν ότι θα φύγουν Αμερική και στον άλλο Ιταλία.Όλοι τους είχαν μια άκρη για ένα ξεκίνημα.Κι εγώ εδώ να τους αποχαιρετάω έναν έναν.Το σκέφτομαι και βουρκώνω.Με στοιχειώνει κάθε βράδυ.Αν μπορούσα θα έφευγα χτες...Σας μισώ πολιτικοί του κόσμου, είμαι 25 και νιώθω πιο γρια κι απ' τη γιαγιά μου.
2
