ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω κουραστεί να προσπαθούμε συνέχεια. Όχι για κάτι καλύτερο, αλλά από ανάγκη. Να διαβάσεις για τις Πανελλήνιες, να ξεσκιστείς σε αυτό το ψυχοφθόρο σύστημα, κάνοντας ένα χρόνο μόνο υπομονή και βάζοντας τη ζωή σου στο snooze για να μπεις σε μια καλή σχολή. Μπήκες, μπράβο. Μη χαζεύεις όμως μετά, μη χαλαρώσεις και πολύ, καλή η φοιτητική ζωή αλλα πρέπει να τελειώσεις στην ώρα σου. Καλές οι νύχτες, τα μεθύσια, οι βόλτες, τα ταξίδια, οι έρωτες, οι φιλίες... αλλά κοίτα μην αποτύχεις σε καμία εξεταστική, το πιο σημαντικό είναι να πάρεις το πτυχίο σου, νωρίς και με καλό βαθμό. Συνέχισε λοιπόν να διαβάζεις. Είναι πολύ σημαντικό να έχει αξία το πτυχίο σου, γιατί στην Ελλάδα της κρίσης, αλλά και στο εξωτερικό, είναι ακόμα πιο δύσκολο από παλιά να βρεις μια καλή δουλειά. Κι αν δε βρεις μια καλή δουλειά, να δουλεύεις αμέτρητες ώρες, μέρες, χωρίς ρεπό, με το άγχος να σε πνίγει, παλεύοντας με νύχια και με δόντια για να είσαι ανταγωνιστικη και να μη σε απολύσουν, πώς θα βγάλεις αρκετά λεφτά για να ζήσεις? Για να ζήσεις, όχι για να κάνεις καριέρα. Για να ζήσεις αξιοπρεπώς, με ένα αυτονόητο βιοτικό επίπεδο. Γιατί κάποτε, όλη αυτή η προσήλωση κι ο συνεχής αγώνας ήταν για όσους είχαν πολύ υψηλούς στόχους. Τώρα, ακόμα και το να έχεις απλώς μια δουλειά που να σου αρέσει και που να σου εξασφαλίζει τα προς το ζην, είναι πολυτέλεια. Για να την έχεις, πρέπει να αγωνίζεσαι όλη σου τη ζωή. Και κουράστηκα ρε μπαμπά. Κουράστηκα σε αυτό το τριπάκι που με βάλατε. Δε φταις εσύ, ούτε η μαμά, ξέρω ότι θέλατε να εξασφαλίσετε το καλό μου. Ούτε κι εγώ φταίω όμως. Είμαι παιδί ακόμα ρε πούστη μου, δε θέλω να φύγω. Δε θέλω να πάρω ένα πτυχίο και να παω στο εξωτερικό. Θα πάω, και θα προσπαθήσω πάλι να κάνω το καλύτερο που μπορώ. Δε φοβάμαι. Απλώς δε θέλω. Δεν έχω κανένα κίνητρο να αγωνίζομαι μια ζωή για να επιβιώσω, την κοινωνία μου μέσα. Και κανείς δε μπορεί να υποσχεθεί πως θα έρθουν καλύτερες μέρες. Και δεν έχω καμία εναλλακτική, δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να κάνω στη ζωή μου, δεν ξέρω τι θέλω και τι μου αρέσει. Αλλά δε μου αρέσει αυτό, δε μου αρέσει να προσπαθώ για ένα στόχο τόσο πολύ, που όταν τον πετύχω θα με οδηγήσει μονο στον επόμενο, ακόμα ψηλότερα, και δε θα μπορώ να ηρεμήσω ποτέ, να αράξω κάπου με αυτα που έχω. Είμαι 22 και ήδη κουράστηκα να προσπαθώ. Δε θέλω άλλη εξεταστική, δε θέλω να πάρω πτυχίο και να ψάχνω πού μπορεί να χρησιμεύσει εκτός από κωλόχαρτο. ΔΕ ΘΕΛΩ ΑΛΛΟ.