ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 25 χρόνων και μάλλον κλειστός χαρακτήρας έχω φύγει από τη πόλη που σπούδαζα εδώ και 1,5 χρόνο δεν έχω τελειώσει ακόμα τις σπουδές μου γιατί χρωστάω κάποια μαθήματα και τη πτυχιακή μου. Πριν 1 χρόνο τέλειωσα με τη πρακτική μου και ευτήχως ήταν 6 μήνες και είχα κάτι να απασχολούμαι μετά τπτ το απόλυτο κενό, χρωστούσα περισσότερα μαθήματα και δεν μπορούσα να πάρω πτυχιακή άλλα μετά από 1 χρόνο τα κατάφερα και πείρα, δεν έχω πάει ακόμα στρατό γιατί περιμένω να τελειώσω με τη πτυχιακή μου που θα μου πάρει άλλους 6 μήνες! και να δώσω 4 μαθήματα που χρωστάω για να πάρω πτυχίο. Νιώθω ότι ο χρόνος πέρνα πολύ γρήγορα χωρίς να μπορώ να κάνω κάτι γιαυτό, έχω ψάξει για δουλεία άλλα έχω απογοητευτεί γιατί με απορρίπτουν για διάφορους λογούς πτυχίο, στρατός, προϋπηρεσία και σταμάτησα πια να ψάχνω. Δεν ξέρω τι να κάνω με τη ζωή μου ολημέρα κάθομαι μπροστά από έναν Η/Υ δεν βρίσκω νόημα πια σε τύπτε! Δεν βγαίνω με φίλους γιατί δεν με γεμίζει πια, δεν έχω τύπτε να κάνω οπότε και το να βγω με έναν φίλο το μονό που θα κάνω είναι να γκρινιάζω και να βαριέμαι. Από όταν ήρθα στο πατρικό μου έχω κλειστεί πολύ, δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ με τη πτυχιακή μου και γενικότερα με τη σχολή μου, δεν μπορώ να είμαι άλλο φοιτητής πια! Θέλω κάτι να κάνω με τη ζωή μου. Είμαι εδώ και 1,5 χρόνο σε μια αναμονή για τη κολοσσό και δεν έχω πάει καν φαντάρος ακόμα, δεν αντέχω άλλο πια, όταν μιλάω στους γονείς μου λένε ότι πρέπει να ορίσω στόχους στη ζώη μου και ότι κάτι πρέπει να κάνω πια, δε έχω νεύρο μου λένε να κάνω κάτι και έχουν και δίκιο, από όταν επέστρεψα είμαι έτσι! Δεν αντέχω άλλο να κάθομαι χωρίς να γίνετε τπτ δεν αντέχω άλω να ζητάω λεφτά από τους γονείς, θέλω να κάνω κάτι άλλα νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τύπτε, τα πράγματα κιλού μονά τους και άπλα κάθομαι και περιμένω...