ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και λίγες μέρες νιώθω ότι είμαι αχάριστη ως άνθρωπος.Είμαι υγιής,που είναι και το πιο σημαντικό απ'όλα,έχω μία δουλειά,έχω κάποιους φίλους και έχω καταφέρει και κάποια πράγματα στη ζωή μου.Θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη και ευτυχισμένη,αλλά δεν είμαι.Πλέον δε με ενδιαφέρουν αυτά,δε μου αρκούν.Νιώθω άδεια και κενή.Θέλω να γνωρίσω τον έρωτα,να νιώσω αυτό το συναίσθημα,να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου να ενδιαφέρεται για μένα,να με κάνει να νιώθω ξεχωριστή και μοναδική,να με αγαπά.Να ερωτευτώ και να ξεχάσω τα πάντα.Ξέρω ότι υπάρχουν άτομα τα οποία περνάνε πολύ δύσκολα και δεν έχουν τα βασικά και παλεύουν καθε μέρα για να ζήσουν και κάποιοι που παλεύουν ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή και εγώ αντί να ευχαριστώ το θέο για όσα έχω κάθομαι και κλαίγομαι και γίνομαι αχάριστη και πολλές φορές και κακιά.Νιώθω τύψεις γι΄αυτό,αλλά είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να το διαχειριστώ.Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόσα χρόνια είμαι μόνη και δεν έχω γνωρίσει κανένα.Εγώ κανω κάτι λάθος ή απλά δεν έτυχε να ενδιαφερθεί κανείς να με γνωρίσει.Τόσο απαρατήρητη περνάω πια;Γιατί κάποια άτομα είναι τόσο τυχερά στον έρωτα;Το μόνο που με καθησυχάζει μερικές φορές και με παρηγορεί λίγο είναι ότι υπάρχουν και άλλα άτομα σαν εμένα, κάτι που με κάνει να μην απελπίζομαι τόσο που είμαι ακόμα μόνη.