ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προκειται για την κολλητη μου που ειμαστε φιλες περιπου 3 χρονια .Εδω και καιρο οσους φιλους ειχε την παρατησαν σταδιακα ετσι η μονη φιλη που εχει πλεον ειμαι εγω.Ομως δεν μου αρεσει η συμπεριφορα της πια.Με ρεζιλευει με αυτα που κανει και ειναι ηδη 21 χρονων.Δεν εχει ωριμασει ακομα,λεει και κανει βλακειες σαν να ειναι μωρο ενω προσπαθει να με βαλει και μενα σ'αυτο το τρυπακι.Οσο και να θελω να της βαλω μυαλο δεν τα καταφερνω.Ναι συμφωνω να αγαπας τον αλλο με τα ελαττωματα του αλλα μεχρι και ενα σημειο ετσι;Τι να κανω;;Μου λεει πως ειμαι η καλυτερη της φιλη και ενω στην αρχη της το ελεγα και εγω και το εννοουσα τωρα εχουν αλλαξει τα συναισθηματα μου και δεν εννοω τιποτα απο ολα αυτα που της λεω.Αηδιαζω με τον εαυτο μου οταν της λεω πραγματα που δεν εννοω(με ρωταει συνεχεια αν την αγαπω και αν ειναι η καλυτερη μου φιλη,πραγμα εκνευριστικο).Ειναι σκληρο να την παρατησω οπως εκαναν οι παλιοι φιλοι της και δεν θελω να το κανω αυτο καθολου.Αισθανομαι οτι η συμπεριφορα της με καταπιεζει γιατι "γαντζωνεται" πανω μου και δεν μου αφηνω το περιθωριο να αναπνευσω(θελει να ειμαστε μαζι καθε ωρα και λεπτο) ενω με ντροπιαζει γιατι φερεται σαν μωρο.Τι να κανω;;Ειμαι κακια και ανηθικη που σκεφτομαι ετσι;;