ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μετά από καποιους μήνες και πάρα πολλές ώρες που πέρασα κάνοντας παρέα σε κάποια που γνώριζα από παλιότερα,τελικά την ερωτεύτικα.Δεν ήταν αυτό που λένε κεραυνοβόλος έρωτας,έγινε σταδιακά . Άλλα είναι έρωτας,ανεκπλήρωτος,μεγάλος σε βαθμό που γίνεται πλέον βασανιστικός. Αυταπάτη ή χημεία του εγκεφάλου, έτσι είναι. Οκ,τα έχουμε ξαναπεράσει. Όντας ερωτευμένος και σκεφτόμενος φυσικά άπειρες ώρες το αντικείμενο του πόθου μου, κατέληξα ότι εντελώς φυσιολογικά θα ερχόταν και τα συναισθήματα από την άλλη πλευρά, αν ήταν να έρθουν. Οποιαδήποτε προσπάθεια με άλλους τρόπους είναι μάταια, ίσως και προδοτική ως προς τη φιλία της που δείχνει να δυναμώνει χαροποιώντας και απογοητεύοντας μέ ταυτόχρονα. Όσο δυνατά και αν είναι τα συναισθήματα, μένουν ανάπηρα ,κενά αν δεν ειναι ταυτόσημα και αμοιβαία.Δεν μπορώ πιστεύω να εκβιάσω την αγάπη η να μεταλάξω τη φιλία ζητώντας το με οποιονδήποτε άλλο τρόπο πέρα από το να είμαι ο εαυτός μου. Και τώρα ,προδίδω και προδίδομαι χωρίς να φταίω η να μου φταίει,ανήμπορος να ξεκόψω,να σκοτώσω την ελπίδα ,περιμένοντας εκείνο το βίαιο ξύπνημα όταν στην εξίσωση μπεί μοιραία το τρίτο πρόσωπο παίρνοντας οτι πιο πολύ μου λείπει σε αυτή τη ζωη .Εδώ και τώρα..