ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα εκμεταλλευτώ το χώρο της εξομολόγησης για να παραθέσω μια αντίστοιχη απορία που έχω, αν μου επιτρέπετε: γιατί σε κάθε εξομολόγηση κάποιου ομοφυλόφυλου ατόμου επισημαίνεται πάντα ως αυτονόητη υποχρέωσή του ότι πρέπει να μιλήσει κάποτε για αυτό στους γονείς του; Καταλαβαίνω πως όλοι μας θέλουμε συμμάχους στη ζωή μας την οικογένειά μας, αλλά όταν ξέρεις ήδη πολύ καλά πόσο εχθρικά αντιμετωπίζουν οι γονείς σου την ομοφυλοφυλία και συνεχίζουν να παραμένουν στενόμυαλοι και προκατειλημμένοι, πόσες πιθανότητες υπάρχουν να κάνουν τελικά στροφή 180 μοιρών στις πεποιθήσεις τους, επειδή το "πρόβλημα" άγγιξε και το δικό τους σπιτικό;

Αν και θα βοηθούσε να μας έλεγες πόσο χρονών εισαι αλλά δεν πειράζει, αν εισαι έφηβος δεν χρειαζετε να πεις τιποτα και σε κανένα ακόμα, προσπάθησε να προσαρμοστείς στην μικρή κοινωνία χωρίς να προκαλείς με την όποια συμπεριφορά σου, φέρσου φυσιολογικά, άφησε το χρόνο να κυλίσει.Προσπάθησε αργότερα στην ενηλικίωσή σου να φύγεις είτε για σπουδές - ειναι πολυ βασικές για το υπόλοιπο της ζωής σου - η για να βρεις δουλειά.Το να έρθεις σήμερα σε σύγκρουση με τους γονείς σου δεν θα σε βγαλει πουθενά, αν δεν έχεις εμπιστοσύνη να μιλήσεις σε κανένα μην το κάνεις, απλά προσαρμόσου σ αυτήν την κοινωνία και στο περιβάλλον που ζεις και την καταλληλη στιγμή προσπάθησε να κάνεις μια νέα αρχή, χωρίς αυτο φυσικα να σε φέρει σε πλήρη σύγκρουση τουλάχιστον με το οικογενειακό σου περιβάλλον.Ακόμα και σήμερα αν νιώθεις ερωτευμένος με κάποιον εκεί μην εξωτερικεύσεις τα αισθήματά σου, να θυμάσαι ότι οι κλειστές κοινωνίες ειναι ακόμα πολυ συντηρητικές και δεν καταλαβαίνουν εύκολα άρα και δεν συγχωρουν εύκολα.

Πηγαινε σε αλλη μεγαλη πολη αν νοιωθεις τοσο δυστυχισμενος