ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εμένα οι άντρες αυτού του στυλ ποτέ δεν μου άρεσαν. Πάντα με τράβαγαν οι πιο «κανονικοί» άντρες. Εκείνος όμως έχει κάτι τόσο διαφορετικό. Κάτι που, ακόμα και στη φαντασία μου, δεν διανοούμαι να προσεγγίσω. Είναι γοητευτικός, όταν χαμογελάει είναι τόσο γλυκός. Εκείνη τη στιγμή, μου θυμίζει το πονηρό χαμόγελο ενός μικρού αγοριού, που κλέβει δυο φέτες κέικ σοκολάτα και τρέχει στο δωμάτιο του να τις φάει. Τον παρατηρώ κλεφτά, όταν δεν με κοιτάει. Νιώθω σαν να προσπαθώ να τον βγάλω αυθόρμητες φωτογραφίες με τα μάτια μου. Οι κινήσεις του είναι τόσο γαλήνιες και ελαφρώς επιτηδευμένες και το βλέμμα του είναι τόσο έντονο. Θυμάμαι ακόμα εκείνη τη φορά που είχε περάσει τόσο κοντά μου, που μπόρεσα και μύρισα το άρωμα του. Κάθε φορά που φέρνω αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου, χαμογελάω γλυκά.Το ξέρω. Δεν πρόκειται ποτέ να γίνει κάτι. Δεν αναζητάω ευκαιρία να του μιλήσω. Το ξέρω πως ένας τέτοιος άντρας ποτέ δεν θα με ερωτευόταν. Όμως μου φτιάχνει τη διάθεση να περιμένω με λαχτάρα πότε θα έρθει η ώρα για να τον συναντήσω. Λατρεύω τόσο πολύ την αγωνία που με πιάνει όταν κοιτάω το ρολόι και έχω αργήσει λίγο στο καθημερινό μας «ραντεβού» λίγο πριν την είσοδο.