ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ρε γαμώτο... δεν ξέρω πως και γιατί συνέβη. Είναι ο άνθρωπος που πάντοτε ονειρευόμουν στο πλάι μου, ένας άνθρωπος μορφωμένος αλλά και με χιούμορ, 14 χρόνια μεγαλύτερός μου που όμως ούτε εμφανησιακά ούτε σε χαρακτήρα του φαίνεται. Είναι ο άνθρωπος που μπορώ να συζητάω με τις ώρες και να με κάνει και να γελάω... Που μου αρέσει όταν με πειράζει και που μου αρέσει να τον πειράζω κι εγώ. Είναι μια ήρεμη δύναμη που με δυο κουβέντες με ξεσηκώνει και γελάμε παρέα... Ήταν έρωτας από την πρώτη ματιά! 5 μήνες τώρα... Και πρόσφατα έμαθα ότι είναι αρραβωνιασμένος... (από πηγή που δεν ξέρω κατά πόσο είναι αξιόπιστη)Όμως το χειρότερο απ' όλα είναι ότι είναι ο γιατρός μου, και στον τομέα του είναι εξαιρετικός, δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να τον αλλάξω. Απ' την άλλη είναι κι αυτό το πολύ οικείο κλίμα μεταξύ μας, που με τρελαίνει! Δηλαδή, εκεί που προσπαθώ να βάλω ένα τέλος, ξανά από την αρχή. Τον βλέπω και αισθάνομαι αυτή την περίεργη αίσθηση, σαν να μου κόβονται τα γόνατα, σαν να έχω φτερουγίσματα στην καρδιά (οκ, αυτό ακούστηκε σαν τη γιαγιά μου :P ). Γαμώτο γαμώτο.. Δεν ξέρω τι να κάνω.. Ντρέπομαι να το συζητήσω με φίλους/ες, ντρέπομαι και που τον σκέφτομαι, ντρέπομαι πολύ. Αλλά από την άλλη, λιώνω γι αυτόν. Κι αν είναι όντως αρραβωνιασμένος; Θα είμαι απαράδεκτη που τον κοιτάζω και αισθάνομαι πράγματα γι αυτόν ενώ έχει σχέση... Τι να κάνω; Πραγματικά συγγνώμη για τη μεγάλη εξομολόγηση, όμως αυτή η ανωνυμία είναι η μόνη που μπορεί να με βοηθήσει να βγάλω αυτό το βάρος από μέσα μου...