ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με λένε Γιώργο, είμαι gay.Ποτέ μου δεν στενοχωρήθηκα ή δεν ευχήθηκα να ήμουν str8. Για τους άλλους στενοχωριέμαι που δεν το κατανοούν. Που με βλέπουν και χαίρονται επειδή αισθάνονται ανώτεροι λες και εγώ είμαι ανίκανος να πετύχω στην κοινωνία.Με εξοργίζει που με λυπούνται. Είναι για λύπηση κάποιος που μπορεί και αγαπά; Με πονάει που οι γονείς μου ανησυχούν επειδή νομίζουν πως δεν είμαι ευτυχισμένος ή πως ποτέ δεν θα ευτυχίσω διότι δεν θα αποκτήσω μία "παραδοσιακή ελληνική οικογένεια". Δεν αντέχω το βλέμμα τους το διαπεραστικό που με θλίψη και καημό με κοιτούν θέλοντας να φωνάξουν "γιατί σε μας θεέ μου;", λες και διαγνώστηκα με τελικού σταδίου καρκίνο. Βαρέθηκα να παλεύω για τα αυτονόητα. Ναι, είμαι gay λοιπόν So what?