ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χτες καθόμουν με το αγόρι μου αγκαλιά και ένιωθα μια τεράστια επιθυμία να του πω ότι τον αγαπάω, αλλά δίσταζα. Στο κάτω κάτω αυτό δεν είναι κάτι που εγώ τουλάχιστον λέω στους δύο μήνες και θα μπορούσε να τρομάξει ο άλλος. Ενώ με βασάνιζε η λέξη που δεν έβγαινε ξαφνικά το είπε αυτός πρώτος. Άρχισα μετά να γελάω με τον σχεδόν άψογο συγχρονισμό μας και στο τέλος ανταπεδωσα. Όλα μεταξύ μας γίνονται τόσο γρήγορα αλλά και τόσο φυσικά και αβίαστα που είναι πανέμορφο. Δεν θέλω να τον χάσω ποτέ.