31.5.2013 | 13:33
Είμαι χαζή;;
Διαβάζω τελευταία ένα σωρό εξομολογήσεις για αποτυχίες στις πανελλήνιες και απογοητεύσεις για το μέλλον. Κι όσο περίεργο κι αν φαίνεται ζηλεύω.. Θα 'θελα να γύριζα το χρόνο πίσω, να έδινα εξετάσεις τώρα, και να έψαχνα πολύ προσεκτικά το τι θέλω να κάνω και να το προσπαθήσω! Να με ενδιέφερε κυρίως η ψυχική μου επιτυχία (το να είμαι ήρεμη και να ξέρω τι θέλω) και όχι η επιτυχία σε βαθμούς! Θα ήθελα να είχα κάποιον να μου πει ότι μπορείς να τα καταφέρεις, ότι έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου! Κι όχι να αντιμετωπίζουν τα 17 χιλιάδες και κάτι μόρια ως αποτυχία, επειδή ήμουν μαθήτρια του 19 και του 20. Αλλά δεν ήταν μόνο οι άλλοι αλλά και εγώ η ίδια. Που δεν είχα ανεμελιά, δεν είχα όνειρα δεν είχα αυτοπεποίθηση και χαράχθηκε βαθειά μέσα μου η λέξη ΑΠΟΤΥΧΙΑ.. Κι από τότε την κουβαλώ και με ακολουθεί.. Γιατί μπήκα σε ένα πανεπιστήμιο (σχεδόν τυχαία επιλογή, τελικά ωραία αλλά άργησα να δω το όμορφο σε αυτό που σπουδάζω) και η αποτυχία διογκώθηκε... Να δίνω και να ξαναδίνω μαθήματα και να μην μπορώ να περάσω τίποτα! Αυτοπεποίθηση μηδέν, άγχος, όρεξη για διάβασμα μηδέν, αποτυχία, απογοήτευση, έλλειψη κουράγιου για προσπάθεια.. Αισθάνομαι τόσο χαζή! Οι βίδες ξελάσκαραν ή από το τόσο που πίστεψα πως δεν αξίζω το έκανα πραγματικότητα; Βαρέθηκα! Βαρέθηκα να διαβάζω τα ίδια κι τα ίδια, βαρέθηκα να βλέπω όλους του συμμαθητές μου να έχουν πάρει πτυχίο κι εγώ να τυραννιέμαι! Βαρέθηκα να είμαι σε αυτή την πόλη τόσα χρόνια (στον τόπο κατοικίας μου σπουδάζω-ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ).Θέλω να πάρω το γαμημένο πτυχίο και να σηκωθώ να φύγω! (με τι λεφτά;άλλο θέμα κι αυτό..) Θέλω να ψάξω τι θέλω για τη ζωή μου και να σας πω και κάτι; Θέλω να κάνω κάτι πολύ σημαντικό για να τρίβουν τα μάτια τους όλοι αυτοι που γελάνε με τις αποτυχίες μου αλλά κυρίως για να τα τρίβω εγώ η ίδια, και για να βρω μια δικαίωση. Να πιστέψω πως δεν είμαι τόσο χαζή όσο νομίζω.. Θέλω να ζήσω ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Φίλε, φίλη, που έδινες φέτος πανελλήνιες, ψάξε να βρεις τη χαρά στη ζωή σου! Αυτό έχει σημασία. Κι αν κάποιος σου πει ότι απέτυχες, κλείσε τ'αυτιά σου σε παρακαλώ! Αν δεν το κάνεις, και αν είσαι τόσο ευαισθητος όσο εγώ, αυτή η φωνή θα σε ακολουθεί για χρόνια και δύσκολα θα πάψεις να πιστεύεις ότι δεν είσαι αποτυχημένος. Μην ακους! Μη μασάς! Κάνε ό,τι γουστάρεις! Ελπίζω κάποια στιγμή έστω και καθυστερημένα να το κάνω κι εγώ (σορρυ για την τεράστια εξομολόγηση)
