ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω πληγωμένη και στεναχωρημένη.. μιλάω με έναν άνθρωπο καιρό τώρα εν μέρη φιλικά αλλά έχουμε εκφράσει κάποια συναισθήματα ο ένας για τον άλλον απλώς τώρα για κάποιους προσωπικούς λόγους δεν μπορούμε να είμαστε μαζί επίσης μένουμε και μακριά..αλλά έχουμε μεγάλη σύνδεση σε σημείο να λέμε ότι σίγουρα είμαστε αδελφές ψυχές τόσο έντονα όλα αυτά.. θεωρεί και θεωρώ ότι είναι ο άνθρωπος μου και εγώ γι'αυτόν.Πριν λίγο καιρό επειδή είχα κάποιες υποχρεώσεις νόμιζε ότι θα σταματήσουμε να μιλάμε πολύ και μέχρι και να κλάψει έφτασε νομίζοντας ότι δεν θα μιλάμε πλέον και θα κόψουμε.. αυτός είναι άνθρωπος κοινωνικός πολύ εγώ όχι τόσο..και καταλαβαίνω την ανάγκη του να μιλάει με πολλά άτομα και το σέβομαι.. εκείνος έλεγε έχει εμένα και του αρκεί. Ένα όμως παρατηρώ και με πληγώνει ότι όποτε έχει παρέα να συνομιλεί με άλλους εμένα με γράφει και μου μιλάει λιγότερο ενω εγώ δεν το κάνω ποτέ αυτό..πως μιλάει ταυτόχρονα με άλλα άτομα ενώ αν του στείλω εγώ μήνυμα όχι? Αυτό μου δείχνει ότι με έχει σαν καβατζα όταν δεν έχει παρέα έρχεται σε μένα αυτό μου δείχνει..και με πληγώνει..την μια μέρα νομίζει θα χαθούμε και δακρύζει και την άλλη βρίσκει άτομα συνομιλεί και χάνεται αυτός και μειώνει την συνομιλία μας ..και το κάνει πολλές φορές όταν πχ τον πληγώνουν και μένει μόνος έρχεται σε μένα πίσω μετά το αλλάζει αν βρει παρέα μετά δεν με έχει ανάγκη..αλλά εγώ δεν θα του το έκανα ποτέ αυτό θα μιλούσα και με άλλα άτομα αλλά αν μου έστελνε ένα μήνυμα θα του απαντούσα αφού τα βλέπει τα μηνύματα και το ξέρω άρα γράψιμο..