Οι φιλοι σου θελουν ποτα και ξενυχτια, που ναι μεχρι ενα σημειο ειναι καλο να ξεδινεις και να διασκεδαζεις αλλα με οριο. Δεν μπορεις να περιμενεις απο φιλους σου, μην περιμενεις απο κανεναν για την ακριβεια. Θες εθελοντισμο ( σημειωση: μεσα απο τη σχολη σου μπορεις να τρεξεις προγραμματα/ το αναφερω για τις αποστασεις); Μονη σου. Αν καποιος θα σε ακολουθησει σε αυτα τα βηματα,εχει καλως...Θα χτισεις και νεο κυκλο.Βρες ευκαιριες, πηγαινε ταξιδια μονη σου. Αν δυσκολευεσαι οικονομικα προσπαθησε για ενα χαρτζιλικι. Ψαξου τωρα που εισαι νεα.
18.9.2018 | 13:51
Ειμαι το μαυρο προβατο.
Εχω δυο αδερφια 25 και 27 χρονων. Εγω ειμαι 21. Τα αδερφια μου δεν παραιτουνται ποτε, παιρνουν πτυχια , μαθαινουν ξενες γλωσσες, ταξιδευουν. Και εγω το μονο που κανω ειναι να βγαινω για καφεδες και για ποτα. Νιωθω ασχημα. Απο την μια υποτιθεται οτι ετσι ειναι η φοιτητικη ζωη και ολοι οι φιλοι μου ειναι στην ιδια φαση με εμενα. Αλλα στο τελος τι θα εχει μεινει? Θα τελειωσω την σχολη και θα εχω αναμνησεις αλλα μονο απο ποτα? Θελω να εχω παρει το πτυχιο μου και παραλληλα να εχω γινει καλυτερος ανθρωπος. Να εχω γνωσεις περαν του Πανεπιστημιου, να κανω εθελοντισμο, ισως ενα χομπι. Το προβλημα ειναι το εξης: Αρχικα μενω με τους γονεις μου σε χωριο μακρια απο την πολη οποτε το να παιρνω το αυτοκινητο ειναι λιγο περιοριστικο για να κανω ολες τις δραστηριοτητες που θελω, απο την αλλη οι φιλοι μου δεν ειναι στην ιδια φαση με εμενα και θελουν μονο να πινουν και να βγαινουν. Αρα..μερικες φορες δεν αρκει μονο η θεληση.
1
