Είχα ακριβώς την ίδια ιστορία με μια κοπέλα που γνώρισα κάποτε. Εγώ 23 και αυτή 29. Ποτέ δεν με ένοιαξε η ηλικία. Την πήγα και σπίτι μου στους γονείς μου. Και την δέχτηκαν σαν δικό τους παιδί. Αλλά ήταν και αυτή στενόμυαλη σαν εσένα και με παράτησε. Η πλάκα είναι ότι ακόμα την αγαπάω. Αλλά δεν θα συγχωρήσω ποτέ την στενομυαλιά της όσο και να την αγαπάω. Σου εύχομαι να ευτυχήσεις μέσα από την καρδιά μου. Εύχομαι επίσης πραγματικά να είναι και αυτός ευτυχισμένος μακριά σου και να είναι με κάποια που δεν θα κοιτάει αριθμούς (γιατί η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός) αλλά θα τον αγαπάει χωρίς αγκυλώσεις και χωρίς όρια.
29.1.2016 | 19:05
Είμαι πεπεισμένη ότι εγώ φταίω...
Πριν 2 χρόνια τέτοια εποχή ήρθε στην ζωή μου ένα παλικάρι 6 χρόνια μικρότερο... Εγώ 29 και αυτός 23 και παρόλο την ηλικιακή διάφορα ήμασταν ταιριαστό ζευγάρι, οπτικά τουλάχιστον...Είπαμε να προσπαθήσουμε να είμαστε μαζί αλλά στο δικό μου μυαλό υπήρχε και το σίγουρο τέλος, μιας και ήταν μικρότερος και θα ήθελε να βρει κάποια κοντά στην ηλικία του, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να αφεθώ ολοκληρωτικά.... Όλο αυτό κράτησε μέχρι αρχές καλοκαιριού όπου και χωρίσαμε....Τώρα στα 31 μου και έχοντας δει και αντιληφθεί κάποια πράγματα, είμαι πλέον σίγουρη ότι η δικιά μου εγκράτεια και οι στενόμυαλες αντιλήψεις μου απέναντι του φταίει σε ένα μεγάλο ποσοστό... Έχω καταλάβει ότι η ευτυχία και ο έρωτας δεν έρχεται μόνο με άτομα που βρίσκονται στην ίδια ηλικία...Μου λείπει αυτός ο άνθρωπος και μακάρι να είναι ευτυχισμένος... Όσο για μένα, ελπίζω να ευτυχίσω κάποια στιγμή αν και θα υπάρχει πάντα στο μυαλό μου....
2
