ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ερωτευομαι καθολου ευκολα. Αλλα αυτο που με προβληματιζει ειναι οτι οχι μονο δεν ερωτευομαι, αλλα ουτε ενθουσιαζομαι ευκολα με καποιον. Μπορει να μου αρεσουν διαφοροι εξωτερικα κ εσωτερικα, αλλα δεν εχω νιωσει ποτε κατι εντονο, κ δεν εννοω απαραιτητα ερωτα, αλλα ουτε καν εχω νιωσει να σκεφτομαι καποιον συνεχεια, να ξυπναω και να κοιμαμαι με τη σκεψη του, να ψαχνω το προφιλ του, να θελω να μαθω τα παντα γι αυτον. Ακομα κ ο ενας κ μοναδικος συντροφος μου, στην αρχη μου ηταν αδιαφορος κ μετα απο την εντονη πολιορκια του, αρχισα να τον σκεφτομαι αλλιως. Κ δεν ξερω καν δηλαδη αν λεγεται ερωτας αυτο, η κολακεια. Δεν ειναι περιεργο? Βλεπω τις φιλες μου να μου μιλανε συνεχεια για αγορια κ μπορει καθε μηνα πχ να ασχολουνται με διαφορετικο ατομο(οχι απαραιτητα να εχουν σχεση μαζι του, αλλα εστω να απασχολουν το μυαλο τους με αυτον) κ εγω δεν θυμαμαι ποτε να το εκανα αυτο. Μπορει ας πουμε να πανε σ ενα παρτυ κ να δουν καποιον που θα τους αρεσει κ να κινησουν γη κ ουρανο για να μαθουν ποιος ειναι κ γω μπορει να δω καποιον ωραιο σε ενα παρτυ, κ την επομενη μερα να μη με νοιαζει καν. Ειμαι παραξενη ή μηπως οι αλλοι ειναι παραξενοι που ενθουσιαζονται ευκολα? Μηπως περιμενω απ τον αλλον να κανει κινηση για να ενδιαφερθω? Αλλα κ αυτο περιεργο δεν ειναι? Δηλαδη εγω δεν θα ασχολουμαι με κανεναν αντρα αν δεν μου δειξει καποιος ενδιαφερον? Μηπως απλα εχω υψηλα στανταρτς? Τι μου συμβαινει τελοσπαντων???