ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν λίγο καιρό επισκέφθηκα τον φίλο μου στην πόλη που σπουδάζει και δουλεύει για μία εβδομάδα. Και λόγω αυτών των δύο είχαμε φτιάξει ένα πρόγραμμα ώστε και να μην λείψει πολύ και από τα δύο άλλα και να μην μείνω πολύ μόνη μου. Πράγμα βέβαια που δεν τηρήθηκε αλλά δεν είπα κάτι γιατί ήξερα πως δεν είναι στο δικό του χέρι. Ενώ γενικά περάσαμε πολύ όμορφα όσο ήμασταν μαζί, με προβλημάτισε το γεγονός ότι δεν ήθελε να βγαίνουμε. Και όταν λέω βγαίνουμε δεν εννοώ για ποτό, ξενύχτια και τέτοια αλλά έστω μία βόλτα. Δύο φορές βγήκαμε βόλτα με το αμάξι του για μισή ώρα περίπου και αυτό από δική μου πρωτοβουλία και πίεση μέχρι να τον πείσω, επειδή ήθελα να πάρω αέρα από το σπίτι. Και όλο αυτό έχει επαναληφθεί και τις προηγούμενες φορές που τον επισκεπτόμουν, που δεν δούλευε κιόλας και που μάλιστα τότε είχε προτιμήσει να πάει για καφέ με έναν φίλο του επειδή ήταν μόνος και εμένα να με αφήσει σπίτι μόνη. Έχω αρχίσει και πιστεύω πως όλα τα κάνει επίτηδες επειδή δεν θέλει να με δουν μαζί του. Ίσως να ντρέπεται για εμένα. Ίσως φταίει και το γεγονός ότι οι δύο τρεις φίλοι του που έχω γνωρίσει δεν με συμπαθούν. Από την άλλη ίσως να κάνω λάθος και απλά εξαιτίας της κούρασης του να μην μπορεί να βγαίνει και να προτιμά απλά να κάτσει μαζί μου αγκαλιά παρά να βγει έξω. Δεν ξέρω.