ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την προσωπική μου ζωή όσο ποιο σύντομα μπορώ και να διαβάσω τα διαφορα σχόλια σας οποία κ αν είναι εφόσον ο καθένας μας έχει την δίκη του κρίση.Είχα αρκετά άσχημα παιδικά χρόνια,παντρεύτηκα από τα 17 μόνο κ μόνο για να φύγω από την οικογένεια μου.έκανα το παιδάκι μου στα 21..τον άντρα μου (δεν τον ερωτεύτηκα αλλά τον αγάπησα)Ακόμα και στον γάμο μου είχα δυσκολίες,δεν είχαμε καθόλου επικοινωνία και οικονομικά προβλήματα.Εκανα διαφορετικές δουλειές με λίγα χρήματα και χωρίς προοπτικές..δύσκολα τα βγάζαμε πέρα μέχρι που ποια δεν φτάνανε τα χρήματα για τα βασικά.Ειναι μεγάλη ιστορία το πως έμπλεξα με την πορνεια..τους πρώτους καιρούς δεν ένιωθα τπτ κάποια στιγμή μου βγήκε σε κρίσεις πανικού κ με τα πολλά το εξομολογήθηκα στον άντρα μου ο οποίος είπε χαρακτηρηστηκα(αν είναι για τα λεφτά οκ) θεώρησα ότι έπρεπε να συνεχίσω γτ ήταν δύσκολοι καιροί όμως κάθε τόσο κουραζόμουν και σταματούσα άρα ότι λεφτά μάζευα τα χαλαγαμε όταν δεν δούλευα και έπρεπε να ξανά αρχίσω.Κάποια στιγμή έμπλεξα με τον τζόγο..μου άρεσε και μου άρεσε γτ πάνω από όλα μπορούσα να ξεχάσω τα όσα περνούσα στην δουλειά,ήταν ο μόνος τρόπος να ξεχάσω εφόσον ποτό δεν και ναρκωτικά ούτε περνούσαν από το κεφάλι μου. Η σχέση με τον άντρα μου δεν άλλαζε ακόμα ήταν ίδια κ από της δυο πλευρές. Σε όλα αυτά τα χρόνια κάναμε πολλά εκτός από λεφτά,τζόγο ,νυχτερινή ζωή,γυναίκες (παρτουζες)κ.α Όσο για το παιδί,στο σπίτι πάντα ήμασταν φυσιολογικοί ότι χρειαζόταν το κάναμε. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι είχα μπει ποια στα βαθιά (πολύ δουλειά)πολλή κούραση πολλά λεφτά και και πολύς τζόγος..κοιμόμουν περίπου 4-5 ώρες πρωινές. Έκανα μέσα από την δουλειά ψευδείς σχέσης μόνο για τα λεφτά..πούλαγα έρωτα-αγάπη. Κάποια στιγμή λοιπόν παιδιά ερωτεύτηκα (στην δουλειά) όπως επισεις με ερωτεύτηκε κ αυτός,όταν όμως έμαθε πραγματικά ποια είμαι τρόμαξε. Βέβαια δεν τα παράτησε,μου ζήτησε πολλές φορές να τα αφήσω όλα να χωρίσω να πιάσω μια κανονική δουλειά κ να ζήσουμε την αγάπη μας όπως μας αξίζει ξεχνώντας για την δουλειά μου γτ όπως λέει δεν έχει να κάνει με τον χαρακτηρα μου.Η αλήθεια είναι ότι ενθουσιάστηκα και ξανα βρήκα νόημα σε αυτήν την ζωή (μετά το παιδάκι μου) Το θέμα είναι ότι ο άντρας μου από κει που δεν ζήλευε άρχισε να ζηλεύει και να μου κάνει πληση εγκεφάλου ότι δεν είναι σωστό κ σκέψου το παιδί και σκέψου τι καλα περνάμε κ.τ.λ Με επειρεασε αυτό μα ποιο πολύ ότι αυτός που αγαπώ είναι 30 χρ. Συνομηλικοι ενώ με τον άντρα μου έχουμε διαφορά 18 χρόνια. Ειναι ωραίος με καλό χαρακτήρα,πολύ νορμαλ και από καλή οικογένεια ευκατάστατοι με οικογενειακή επιχείρηση..τότε άρχισαν οι δικές μου ανασφάλειες ότι δεν μου αξίζει ότι δεν του αξίζω και του εχω κάνει την ζωή μαύρη με το μια έλα μια φύγε..όμως είναι ακόμα δίπλα μου και έχει περάσει ένας χρόνος.Οσο για την δουλειά μου,από όταν τον γνώρισα αραίωσα και τώρα κάνω μικρό πράγματα μόνο για να ζούμε. Ο άντρας μου,του εχω πει ότι εχω τελειώσει με τον άλλον και είναι ήρεμος..αν και τους 3 τελευταίους μήνες που δεν είμαι καλα του εχω πετάξει ότι είμαι ερωτευμένη με άλλον κ ότι κάθομαι μαζί του για το καλό του παιδιού όμως καμία αντίδραση. Σε αυτήν την φάση νιώθω ότι δεν έχει κανένα νόημα να ζω εφόσον δεν μπορώ να αλλάξω την ζωή μου,φοβάμαι να αλλάξω την ζωή μου γτ μετά θα πρέπει να εχω την δύναμη να σταθώ στο παιδί μου ψυχολογικά,να δουλέψω σκληρά όμως με την ανασφάλεια ότι δεν θα τα βγάλω πέρα,να αντέξω τα κουτσομπολιά..φοβάμαι μην το μετανιώσω. Εχω ελαττώσει τον τζόγο την δουλειά είμαι πιο πολύ χρόνο με το παιδακι μου,φαινόμαστε ευτυχισμένη οικογένεια. Όμως είμαι δυστυχισμένη ,είμαι ερωτευμένη αλλά δεν τολμώ να κάνω όνειρα.θα μπορούσα να σας πω περισσότερα..όμως αρκετά σας κούρασα. Ευχαριστώ πολύ!