ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κακό να αποδεχθώ ότι είμαι εμφανισιακά στο μέσο όρο για να σπάσω την αμφιβολία του αν είμαι όμορφος ή άσχημος; Από τη στιγμή που δεν έχω ενδείξεις περί του πρώτου (θέλω να πω, αν ήμουν όντως τόσο όμορφος μέχρι τα 22 μου θα το είχα καταλάβει τι στο καλό :P ) , γιατί να πιέσω τον εαυτό μου να πιστέψει ότι έχω τόση πέραση στις κοπέλες από τη στιγμή που απλά δεν έχω. Μη με παρεξηγήσετε. Ούτε έχω χαμηλή αυτοπεποίθηση, ούτε κακή εικόνα για τον εαυτό μου. Απλά η πλειοψηφία των κοριτσιών που προσεγγίζω λέει όχι . Δεν κατηγορώ καμία και ούτε θα ακολουθήσει σεντόνι εξομολόγηση για το πόσο ρηχά είναι και τα δύο φύλα. Αλλά δεν καταλαβαίνω αυτή τη μανία της εποχής να πειστούν όλοι, εκεί με το ζόρι, ότι είναι πανέμορφοι και ανεπανάληπτοι. Η εμφάνιση μετράει. Για τη συντριπτική πλειοψηφία από εμάς. Σε κάθε κοινωνία υπάρχουν κυρίαρχα πρότυπα , όπου αυτός/αυτή που συμφωνεί με τα περισσότερα έχει και τη μεγαλύτερη , συνήθως , ερωτική αποδοχή. Καλώς ή κακώς έτσι είναι. Προσωπικά πιστεύω ότι δημιουργεί στρες σε πάρα πολύ νέο κόσμο αυτή η προσπάθεια ταύτισης με κάποιο από αυτά τα πρότυπα. Θα ήταν καλύτερα να μην πιέζεις τον εαυτό σου, με εξαντλητικά πολύωρο κοίταγμα μπροστά στο καθρέφτη και ανάγνωση motivational άρθρων , να πειστείς ότι πρέπει να είσαι φοβερά όμορφος και ότι πρέπει να έχεις πέραση. Άστο. Χαλάρωσε. Και άμα δε γύρισαν να σε κοιτάξουν τα αγόρια στο λεωφορείο; Και άμα δε κοκκίνισαν τα κορίτσια στη σχολή όταν σε πρωτογνώρισαν λόγω της ομορφιάς; Σίγουρα θα ήταν ωραίο να συμβεί, αλλά δεν συνέβη τι να κάνουμε. είμαστε νέοι άνθρωποι δεν μας αξίζει τόση μιζέρια