18.4.2016 | 00:37
ειναι δυνατον
να γυρναει να σου λεει ενας ανθρωπος που τον ξερεις ενα μηνα οτι η ζωη σου νιωθω οτι ειχε ποσοτητα αλλα δεν ειχε ποιοτητα..και να χει τοσο δικιο....και να σαι τοσο ερωτευμενη με αυτον τον ανθρωπο αλλα να μην μπορεισ να ξεκολησεις απτισ συνηθειες σου.να σαι κολημενη σ ενα σημειο και να μην μπορεισ να κουνηθεις.γιατι απλα φοβασαι.γιατι εισαι τοσο αναποφασιστη.καταραμενη συνηθεια.καταραμενη.και να ξερεις οτι τον χανεις αυτον τον ανθρωπο που μεσα σε 27 χρονια ηταν ο μονος που σου ειπε οτι πιο σωστο εχεις ακουσει και παλι να μην κανεις τιποτα.να σαι κολλημενη στο τπτ μονο και μονο γιατι φοβασαι να κανεις ενα βημα μπρος η και ακομα ενα βημα πισω.βημα ειναι και αυτο.ειμαι τοσο ερωτευμενη μαζι σου και δεν μπορω να σε πιασω να στο πω γτ ειμαι τοσο ηλιθια και ανασφαλης.συγνωμη για οτι σου εκανα.συγνωμη και για οτι μπορει να σ κανω.πιο πολυ απο ολους εμενα λυπαμαι.
