ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας, είμαι άντρας 23 χρόνων και είχα μία σχέση με μία κοπέλα σχεδόν 22 χρονών όπου και χωρίσαμε μετά από 6 μήνες σχέση( οι 3 ήταν κοντά, διότι οι άλλοι 3 ήταν από απόσταση). Η σχέση μου αυτή ήταν η πρώτη που έκανα, οπότε δε είχα καμία εμπειρία. Χώρισα διότι είχε κάποιες κακες συμπεριφορές και θέλω να σας δώσω μερικά παραδείγματα ώστε να μου πείτε αν ήταν φυσιολογικό ή απλά εγώ τα πήρα έτσι λόγω της απειριας μου: 1) ήθελε να βρισκόμαστε κάθε μέρα ,να τα κάνουμε όλα μαζί και μου έλεγε ότι ήθελε να είμαστε για πάντα μαζί, αν και γνωριζομασταν λίγο καιρό. 2) την πείραζαν όλα, και όταν θυμωνε μου μιλούσε πολύ άσχημα και προσβλητικά. Ήταν πάντα ανικανοποίητη ενώ ήμουν κάθε μέρα δίπλα της. 3) ζήλευε πολύ, έλεγχε τη ζωή μου και ήταν κτητική. Με θεωρούσε κτήμα της. 4) είχε αλαζονική συμπεριφορά και με μείωνε με τρόπο συνεχώς. Όλα αυτά με κούρασαν παρά πολύ και την χωρισα. Ωστόσο έχω τύψεις διότι θεωρώ ότι μπορεί να ήμουν υπερβολικός. Τα δικά μου λάθη ήταν οτι ήμουν πολύ μαλθακός, τις έκανα όλα τα χατηρια και δε ήμουν ο ''αντρας'' στη σχέση. Κατά αλλά τις φερομουν πολύ καλά.. να τονίσω πως η κοπέλα έπασχε από κρίσεις άγχους, πανικού και κατάθλιψη, παίρνει αντικαταθλιπτικά , ενώ δε έχει παρέες ουσιαστικά και είναι άτομο πολύ μοναχικο. Ίσως γιαυτό κρεμόταν και από εμένα.. θεωρείτε πως καλά έκανα και τη αφησα; Διότι τη αγαπούσα και θεωρω ότι με αγαπάει και αυτή... νιώθω άσχημα γιατί μόνο εμένα είχε και τώρα είναι τελείως μόνη...