Εγώ έγραφα όσα ήθελα να μάθω με το χέρι με δικά μου λόγια, για ώρες. Ο πόνος και η κόπωση του καρπού ήταν ισχυρό κίνητρο για να γράψω καλά και να τελειώνουμε. :)Δεν αποβάλλονται οι έντονες στιγμές από μέσα μας εύκολα είτε είναι άσχημα είτε όμορφα. Η ένταση τα χαράζει πιο έντονα στην μνήμη. Όμως υπάρχει και μια θετική ένταση. Μέσα στην ένταση νιώθεις βέβαια ζωντανός, ολα σου τα κύτταρα είναι εκεί, σ' εγρήγορση κι αυτό, αυτό σου λείπει.Νιώθεις ζομπι, αλλά την ζωντάνια και το ξύπνημα το διεκδικείς καλό μου. Δεν σου χαρίζεται κάτι χωρίς κόπο και ρίσκο.
30.6.2019 | 12:05
Ειναι φυσιολογικο;
Πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια και ακόμα τον σκέφτομαι κάθε μέρα και ας με πίκρανε όσο κανένας...γιατί δεν ξεπερνιέται στο 100%;;
2