27.4.2015 | 16:42
Ειναι και ανοιξη
Ειμαι 20 χρονων, αντικειμενικα ομορφη κοπελα, με καλοστημενο σωμα και αρκετα κοινωνικη, δυναμικη και καλλιτεχνικη. Υπηρξα εδω και καιρο κολλημενη με ενα παιδι που λογω δικου μου κακου χειρισμου ( τον ειχα πληγωσει στο παρελθον) δεν μπορουσαμε να ειμασταν μαζι. Εδω και 2 μηνες εχω φυγει απο αυτην την κατασταση και νιωθω ετοιμη να ξεκινησει κατι καινουργιο στην ζωη μου αλλα τιποτα πουθενα. Υπαρχουν ανθρωποι που δειχνουν ενδιαφερον αλλα δεν εχουμε καμια σχεση σαν προσωπικοτητες και καθολου κοινα ενδιαφεροντα με μενα. Και οσο δεν εμφανιζεται κατι καινουργιο στην ζωη μου τοσο γυρναω και νοσταλγω τα παλια. Κανω εγω κατι λαθος? μηπως κατι πανω μου τρομαζει τους ανδρες? Ειναι θεμα τυχης?
