ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν έχω όρεξη για τίποτα.Απλά κάθομαι.Κοιτάζω το ταβάνι.Περνάει από το μυαλό μια ανάμνηση.Πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει.Μετά πικραίνομαι.Δεν θέλω να βγω.Φοβάμαι στη σκέψη ότι θα συναντήσω κάποιον/α και θα έρθω σε δύσκολη θέση.Χαμένη από φίλους, χαμένη από οικογένεια, χαμένη από τον έρωτα. Δεν θα με χαρακτήριζα εγκαταλελειμμένη.Εγώ το επέλεξα. Αλλά σίγουρα μοναχική.Χωρίς να το καταλαβαίνουν πολλοί.Βλέπετε πάντα χαμογελάω, μιλάω ,συναναστρέφομαι αλλά ποτέ δεν εκφράζω το χάος του μυαλού μου.Ίσως αν το συζητούσα να ένιωθα καλύτερα, ίσως και όχι.Και πάλι από την αρχή.