ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένας από τους λόγους που δεν έχω δίπλωμα αυτοκινήτου (αν και το θέλω πολύ) ή που δεν έχω πάρει το ECDL είναι ο φόβος της εξέτασης. Η ιδέα του να κάθονται ακριβώς από πίσω μου, δυο άνθρωποι που θα κρίνουν αν αξίζω να πάρω το δίπλωμα, με πελαγώνει. Ξέρω πως όσο καλά και αν μάθω να οδηγάω ή να χειρίζομαι έναν υπολογιστή, στο τέλος θα τα κάνω σκατά από το άγχος μου αν τους έχω όλη την ώρα πάνω από το κεφάλι μου με το δάκτυλο στην ''σκανδάλη''.Βλέπετε όμως ο φόβος αυτός δεν έχει όρια. Έχει διυσδύσει και στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους και μόλις σήμερα συνειδητοποίησα πως αυτό ακριβώς είναι που με απομακρύνει από αυτούς. Σε κάθε συνάντηση με φίλους ή ακόμα και άγνωστους νιώθω πως το ''βάρος'' της διασκέδασης τους έχει πέσει αποκλειστικά στους ώμους μου. Αν δεν γελάσουν, αν δεν έχουν καλή διάθεση ή αν γενικά δεν περνούν καλά πιστεύω πως ευθύνομαι εγώ που δεν υπηρετώ τον ρόλο του κλόουν πειστικά και τα βάζω με τον εαυτό μου. Αν τα καταφέρω στο τέλος νιώθω πως δεν βγήκα για να διασκεδάσω αλλά για να ψυχαγωγήσω τους άλλους και αν δεν τα καταφέρω νιώθω τύψεις. Έτσι πολλές φορές όταν μου προτείνουν να βγούμε εγώ προτιμώ να κλειστώ στους τέσσερις τοίχους , ακόμα και αν ο ήλιος έξω λάμπει από το να δώσω για άλλη μια φορά εξετάσεις.Μην ρωτήσετε από που προκείπτει αυτή η ''ανάγκη'' μου. Μεγάλο κεφάλαιο...Στα προσωπικά μου, δυσκολεύομαι το ίδιο. Μετά το τέλος της πρώτης μου σχέσης υποσχέθηκα στον εαυτό μου , πως από εδώ και πέρα δεν θα ξαναπεράσω το ίδιο λούκι. Η αλήθεια είναι, πως τους πρώτους μήνες της δεύτερης σχέσης μου, προς μεγάλη μου έκπληξη, τα είχα καταφέρει μια χαρά. Ήμουν τελείως ο εαυτός μου, αν κάτι δεν μου άρεσε απλά δεν το έκανα. Μέχρι που άρχισα να νιώθω πράγματα για αυτόν τον άνθρωπο και ο φόβος να μην τον δυσαρεστήσω με έβαλε πάλι στο τρυπάκι της εξέτασης. ''Πρέπει να βρίσκω να συζητώ ουάου θέματα όταν βγαίνουμε τα δυο μας για να μην αρχίσει να με βαριέται, πρέπει στο σεξ να βρίσκω συνεχώς κάτι νέο να κάνουμε και πρέπει να βρω και μέρη εκτός σπιτιού για να μην μας φάει η μαρμάγκα της κρεβατοκάμαρας, πρέπει να μην με βλέπει ποτέ ατημέλητο, πρέπει να κανονίζω συχνά με φίλους ώστε να του προσφέρω διαφορετικές στιγμές και να σπάω την πλήξη, παρότι πήρα τα κιλά που ήθελα πρέπει να ΄χασω μερικά γιατί του αρέσουν τα μικροκαμωμένα αγόρια και αν συνεχίσω έτσι θα ξενερώσει, πρέπει να βρω χόμπι για να είμαι εκτός σπιτιού και να μην συνηθίσει την παρουσία μου''. Λίγες από τις σκέψεις που δεν λένε να φύγουν από το μυαλό μου και που δεν με αφήνουν σε ησυχία.Έχω κουραστεί τόσο μα τόσοοοο πολύ από την αίσθηση του να προσφέρω πάντα κάτι λίγο από αυτό που επιθυμεί ο άλλος που έτσι μου έρχεται να τα διαλύσω όλα. Γιατί ΟΧΙ. Δεν είναι μόνο η ξενέρα που χωρίζει δυο άτομα και η έλλειψη αγάπης. Πρέπει να καταλάβετε πως η ανθρώπινη ψυχολογία είναι χείμαρος, άβυσσος και πολύ πιο περίπλοκη από όσο φανταζόμαστε.Αν δεν το έχει ζήσει κάποιος εύκολα λέει πως είναι ''φθηνές δικαιολογίες'' γιατί όσο και να θέλει δεν μπορεί να σε καταλάβει αλλά εγώ που τα αντιμετωπίζω καθημερινά έχω εξουθενωθεί και ίσως η μόνη λύση (φθηνή λύση μιας και ο ψυχολόγος κοστίζει) είναι να αλλάξω τηλέφωνα και να εξαφανιστώ. Ας με κατηγορήσουν. Αν είναι να βρω την ηρεμία μου , ας το κάνουν.