6.5.2013 | 15:28
Ειναι κατι μερες..
Ειναι αυτες οι διαμαχες στο σπιτι που σε γαμανε. Η μανα σου να μην ειναι με τιποτα ευχαριστημενη επειδη η ζωη της εχει παει στραφι και ξεσπαει πανω σου. Κανεις ολες τις δουλειες στο σπιτι και σε λεει τεμπελα, αχρηστη, βρωμιαρα. Επειδη της ηρθε να φτιαξει την ταρατσα για να καθεται πρεπει να κανεις κι αυτες της δουλειες. Η αδερφη σου ειναι στον κοσμο της, της κανει τις δουλειες ΕΠΙ ΠΛΗΡΩΜΗ. Εσενα σου πληρωνει την σχολη και δε χανει ευκαιρια για στη λεει συνεχεια. Το μονο που σου λεει ειναι οτι ξερεις να ανοιγεις τα ποδια σου στο αγορι σου. Κι εκει που τρελενεσαι ειναι εκει που το παιζει μοντερνα και προοδευτικη, ενω ειναι μεσα στα κομπλεξ και τα στερεοτυπα κυριαρχουν την ζωη της. Ο πατερας σου εξαφανισμενος, σου εχει κοψει την διατροφη γιατι δεν ηθελε να πας σε ιδιωτικη σχολη, στην αδερφη σου δινει ακομα λεφτα. Σου δινει 25 ευρω το μηνα γιατι "τοσα εχει". Και εκει που σου λεει η μανα σου να φυγεις απο το σπιτι σκεφτεσαι "και που να παω, δεν εχω κανεναν". Οταν η οικογενεια σου δεν σε αγαπα και το συνειδητοποιεις ειναι πολυ σκληρο. Και που να πας; Με τι λεφτα; Με τι δουλεια; Που ψαχνεις σαν τρελος και δεν βρισκεις τιποτα. Και εαν πας να φυγεις απο το σπιτι θα γυρισει να σου πει "μας παρατας". Μολις μου ειπε την λυση, βαλε μια σκηνη στα Εξαρχεια και τελος. Κατι τετοιες ωρες ευχομαι να ημουν νεκρη. Ελευθερια
