ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα σας πω τι έγινε όσο πιο αντικειμενικά μπορώ. Όλα αυτά έγιναν σήμερα και ήταν η αφορμή του χωρισμού που αποφάσισα εγώ μετά από πέντε χρόνια γιατί είδα να επαναλαμβανονται συμπεριφορες που με έκαναν να μην αντέξω πια δευτερόλεπτο. Κι επειδή με βγάζει τρελή.. Ο, τι μου απαντήσετε θα του στείλω το λινκ να τα δει κι από εσάς μήπως και μέσα του έστω καταλάβει ότι είναι λάθος. Όχι ότι θ αλλάξει κάτι ή θέλω να αλλάξει αλλά βαρέθηκα να με βγάζει τρελή και υστερικη. Ελπίζω πως αν τα δει από κάποιον τουλάχιστον να μην θεωρήσει στο εξής ότι εγώ φερθηκα άδικα κι εκείνος σωστά. Σκουπιζω τα δάκρυα μου και ξεκινώ.. Πριν από μια εβδομάδα και εν μέσω τσακωμού ένεκα χρόνιας ασυνεννοησίας, το αγόρι μου κι εγώ αποφασίσαμε να πάμε στη θάλασσα αυτήν την Κυριακή. Μια από τις ελάχιστες μετρημένες στην μια παλάμη εξορμήσεις που κάνουμε όντες ζευγάρι από απόσταση. Ξεκινάμε λοιπόν και αποφασίζει να πάρει και τον αδερφό του μαζί (με τον οποίο δεν έχω κ τις καλύτερες σχεσεις) για να τον μεταφέρει στους φίλους του. Υποπτευθηκα ότι θα πάμε σε διαφορετικές παραλίες. Τελικά όχι. Η εξόρμηση μας λοιπόν ξεκίνησε από δύο άτομα και κατέληξε σε έξι. Στην μια ώρα δρόμου δεν μου απηύθυνε τον λόγο ούτε μια φορά...Κάτι το οποίο του τόνισα ευγενικά όταν κατεβήκαμε κι επίσης ευγενικά απέφυγε να δώσει σημασία. Κάποια στιγμή φτάσαμε και πήγαμε να πιάσουμε ξαπλώστρες. Τα παιδιά ήθελαν να φουσκωσιυν μια βάρκα που είχαν μαζί κι εμείς περιμέναμε αρκετά πιο πέρα για να έρθουν γιατί θέλαμε να πάμε τουαλέτα και οι δύο. . Αφού αργούσαν αποφασίζει ο δικός μου να με αφήσει μόνη και να πάει.. Πηγαίνει όντως, στην επιστροφή όμως έκατσε ένα δεκάλεπτο πάνω από το φουσκωτό μαζί με τους άλλους να χαζολογησει. Εγώ πίσω στις έξι άδειες ξαπλώστρες περίμενα να έρθει έστω κάποιος να πάω κι εγώ τουαλέτα γιατί είχα σκάσει. Τον πήρα τηλέφωνο να έρθει και ήρθε εν τέλει. Δεν του είπα κάτι που αγνόησε την ανάγκη μου. Ακόμα έδειχνα και πραγματικά ημουν ψύχραιμη. Πήγα, γύρισα.. Ακόμα τα παιδιά φούσκωναν.Του λέω να παραγγείλουμε. Μου λέει επακριβώς : "Όχι να περιμένουμε κ τους αλλους" (Ήδη είχε περάσει ένα τέταρτο που δεν έρχονταν). "Βασικά άστο, να παραγγείλουμε, μου λέει, γιατί ποιος σ ακούει εσένα μετά". Έμεινα κάγκελο. Τον ρώτησα γιατί το είπε αυτό, αν παραπονεθηκα κάπου ή αν γκρινιαξα και δεν απάντησε.. Μετά το υπόλοιπο εξελίχθηκε ως εξής. Στις πέντε ώρες που Κάτσαμε στην παραλία τις 4 ώρες 50 λεπτά ασχολήθηκε αποκλειστικά παίζοντας με την βάρκα και μιλώντας με τους φίλους του αδερφού του.. Μέσα στη θάλασσα που μπήκαμε όλοι μαζί την πρώτη φορά που ήμουν ακόμα μια χαρά δεν με αγκάλιασε μια φορά.. Δεν μου μίλησε καθόλου.. Βγήκα έχοντας στεναχωρεθει για τη στάση του. Του ζήτησα πιο πέρα να μου δώσει λίγη σημασία χαριτολογωντας. Μου απάντησε ειρωνικά και χαζά, δεν θυμάμαι ακριβώς τι είπε.. και όταν γυρίσαμε πίσω μου γύρισε την πλάτη και συνέχισε να μιλάει με τους άλλους με τους οποίους εγώ δεν είχα κανένα κοινό να πω γιατι λέγανε τα δικά τους αν και πραγματικά είμαι πολύ κοινωνική κοπέλα. Στο μεταξύ έπρεπε να πάρω μια αντιβίωση νηστικη και επειδή είχα φάει αναγκάστηκα να μείνω έξω από το νερό κάμποση ώρα. Δεν ήρθε καθόλου να μου κάνει παρέα..Ουτε ένα λεπτό για το γαμωτο. Και σαν αποκορύφωμα ήρθε έξω.. Έβγαλε σελφι (που αυτός βγάζει μια τον μηνα) με τα παιδιά..Εγώ ήμουν στο μισό μέτρο απλά ήμουν γυρισμένη και δεν έβλεπα ούτε και με φώναξε βέβαια να μπω στην φωτογραφία. Και μετά με φωνάζει και μου λέει "Έλα να βγάλουμε μια και μαζι". Του λέω " Έβγαλες με την παρέα σου και δεν με φώναξες.. Δεν πειράζει ". Εκεί ήταν που στεναχωρεθηκα πολύ και πλέον το έδειχνα σε όλους. Όταν μετά από λίγο ξανάμπήκε στη θάλασσα και μου ζήτησε να πάω, αρνήθηκα γιατί μάζευα μάζευα όλη την ημέρα τόση αδιαφορία που τέλος ξέσπασα με αρνητισμό. Έμεινα έξω στην ξαπλώστρα.. Έβαλα τα κλάματα βουβα.. Μετά από μισή ώρα βγήκαν. Με ρώτησε γιατί είμαι έτσι.. Αλλά τι νόημα είχε να ξαναεξηγησω ενώ του είχα πει αρκετή ώρα νωρίτερα να μου δίνει κι εμένα λίγη σημασία και δεν το έκανε. Και μετά που τα αναλογιστηκα όλα δεν κατάλαβα καν γιατί έπρεπε να του ζητήσω να μου δώσει σημασία ενώ αυτό ήταν το αυτονόητο. Και τα αυτονόητα δεν πρέπει να τα τονιζουμε στον άνθρωπο που είμαστε πέντε χρόνια μαζί. Κι είναι εικοσιπέντε χρονών. Παιδιά.. Πέντε ώρες ήμασταν εκεί.. Δεν ανταλλάξαμε κουβέντα προσπάθησα εγώ λιγάκι στην αρχή.. Αλλά πιστεύω ότι με απομάκρυνε εμφανώς για να μην του κάνουν καζούρα οι άλλοι. Ωστόσο αυτή είναι μια συμπεριφορά που έχει συνεχώς κι όσο κι αν σκίζεται να μου λέει ότι με αγαπάει σήμερα με διέλυσε με την αδιαφορία του. Με πόνεσε άλλη μια φορά. Ήταν η αφορμή.. Του ζήτησα να χωρίσουμε και δεν μπορεί να το δεχτεί τώρα.. Προσπαθεί να βρει δικαιολογίες για όλα αυτά κι εγώ είμαι τόσο θολωμενη απ όσα μας έχουν συμβεί κατά καιρούς και σήμερα που δεν θέλω να ακούσω τίποτα. Εγώ πάλι γύρισα στο σπίτι το απόγευμα και έκανα εμετούς από την στεναχώρια. Ξερω ότι είναι τοξικό όλο αυτό. Το πήρα απόφαση να φύγω.. Είμαι καλό παιδί και δεν το αξίζω αυτό..Αλλά θα ήθελα να του πει και κάποιος άλλος ότι για σήμερα τουλάχιστον με αυτήν την συμπεριφορά του άξιζε το λιγότερο να σηκωθώ και να φύγω επί τόπου.. Έχε χάρη που δεν μπορούσα. Ότι απαντήσετε θα το δει κι αυτός... Δεκτή η κριτική και για μένα. Με ρέγουλο όμως παιδιά.. Έχω αφυδατωθει από το πολύ κλάμα..