“με στεναχωρεί που δεν μπορούμε και άγνωστοι μεταξύ μας να δείξουμε λίγη αγάπη ο ένας με τον άλλο, για να ξεχαστούμε”
Τι όμορφη σκέψη αυτή, να ήταν έτσι ο κόσμος. Πόσο τέλειο θα ήταν να μπαίνεις ας πούμε στο λεωφορείο και στο καπάκι να πηγαίνεις να σε παίρνει αγκαλιά η άγνωστη εκείνη γιαγιά σαν να ήταν δική σου :) Αλλά βέβαια, ακόμη πιο τέλειο θα ήταν να μπορούσες άνετα να πάρεις εσύ αγκαλιά εκείνο το απίστευτο μωρό που βλέπεις κάθε μέρα στη στάση και δεν τολμάς να του μιλήσεις χαχα Όμως ‘ντάξει... μη το παρατραβάμε γιατί στην επόμενη στάση μπαίνει εκείνος ο αντιπαθητικός ο ελεγκτής και θα μας αρχίζει κι εκείνος στις αγκαλίτσες! χαχα Κάτι που είναι μακράν χειρότερο κι από το να μας κόψει πρόστιμο γιατί βλέπεις την ώρα που μπήκες… πήγες κατευθείαν στη γιαγιά και δεν ακύρωσες εισιτήριο :P
17.3.2022 | 02:28
Είναι παράλογο αυτό που αισθάνομαι;
Τις τελευταίες μέρες που προσπαθώ να γίνω καλά ψυχολογικά, νιώθω ότι τα άτομα γύρω μου και οι κοπέλες π λέω "κολλ μου" με σκέφτονται ολο και λίγοτερο κάτι που δεν νομίζω ότι συνεβαινε τόσο πριν. δεν ξέρω μου κακοφαίνεται να μην με σκεφτονται κοντινα μου πρόσωπα και με απογοητεύει να νιώθω ότι με σκέφτονται μόνο οι γονείς μου και αν. Δεν ξέρω με στεναχωρεί που δεν μπορουμε και άγνωστοι μεταξύ μας να δείξουμε λίγη αγάπη, η λίγο νοιάξιμο ο ένας με τον άλλο, για να ξεχαστούμε ίσως αν δεν μας δίνουν κ οι κοντινοί φίλοι το ενδιαφέρον π θέλουμε γτ ισως σπουδαζουν σε άλλες σχολές η πόλεις. Δεν ξερω, νιώθω ότι τόσα χρόνια το έβλεπα πολύ διαφορετικά όλο αυτο με τις κοινωνικές σχέσεις και τώρα π είδα την πραγματικότητα δυσαρεστήθηκα λιγάκι. Είναι λογικό που το αισθάνομαι αυτό;;
10
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [20.12.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-12-20/__LiFO_10%2B1_Previews%2810%29.jpg?h=748d7e9c&itok=xZ3nWt1B)
