ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο άντρας μου είναι πολύ γενναιόδωρος μαζί μου και τους ανθρώπους που αγαπάει. Και αυτός μεγάλωσε με πολλά αδέρφια και με χίλιες στερήσεις όπως διάβασα σε μια άλλη εξομολόγηση. Άρχισε από παιδάκι να δουλεύει όπου έβρισκε και έδινε τα χρήματα στη μάνα του η οποία με διάφορα μεροκάματα προσπαθούσε να ταΐσει τα παιδιά της. Όταν γέννησε το πέμπτο παιδί ο άντρας της έμπλεξε με άλλη και την παράτησε δεν τον είδαν ξανά ποτέ. Λένε πως είναι στο εξωτερικό αλλά κανείς δεν ξέρει σίγουρα. Ο άντρας μου τώρα είναι 42 και μεγάλωσε όπως φτωχόπαιδα σε προηγούμενες δεκαετίες, σαν κάτι ιστορίες που βλέπουμε στην τηλεόραση. Λέει πως εκείνο που τους έσωσε ήταν ο κήπος της μάνας του, αν δεν ζούσαν σε χωριό δεν θα είχαν τις μισές μέρες κάτι να φάνε. Το ένα παιδί φορούσε τα ρούχα και τα παπούτσια του προηγούμενου μέχρι που γινόταν κουρέλια. Από δέκα χρονών τα καλοκαίρια δούλευε σε ψησταριές, μάζευε από τα τραπέζια τα άδεια πιάτα και καθάριζε. Του δίνανε λίγα χρήματα αλλά το σημαντικό ήταν το φαγητό που του δίνανε για το σπίτι. Τον περίμεναν τα αδερφάκια του μέχρι αργά πολλές φορές για να φάνε. Έχει μια αδερφή μεγαλύτερη εκείνη φρόντιζε το σπίτι και τα μικρότερα παιδιά όταν δούλευε η μάνα. Λατρεύω τον άντρα μου για αυτό που ήταν και πιο πολύ για αυτό που έγινε μεγαλώνοντας. Δεν κράτησε πικρίες αν ήταν άλλος θα είχε γίνει πολύ κακός χαρακτήρας. Είναι με το γέλιο στο στόμα και είναι καλός με όλον τον κόσμο. Δουλευταράς και νοικοκύρης και μια καρδιά που δεύτερη δεν υπάρχει στον κόσμο. Ήταν πανέξυπνο παιδί και ο καλύτερος μαθητής παρά τις συνθήκες αλλά δεν συνέχισε γιατί δούλευε για την οικογένεια. Δούλεψε στη Γερμανία σε κουζίνες πέντε χρόνια, να ακούσετε ιστορίες να φρίξετε. 14 κι 16 ώρες δουλειάς καθημερινά. Μετά μπάρκαρε άλλα πέντε χρόνια και όλα αυτά πριν κλείσει τα 30. Μετά ξεκίνησε δική του δουλειά που την έχει και τώρα, εκεί δουλεύω και εγώ. Παλιότερα βγαίνανε καλά λεφτά τώρα όχι και τόσο αλλά τα βγάζουμε πέρα. Δεν μου είπε μια φορά τι είναι αυτό που πήρα ή πόσο κάνει. Στις αρχές τον ρωτούσα, αν μπορώ να πάρω από το ταμείο να πάω στο κομμωτήριο ή για ψώνια και μου έλεγε εσύ το έχεις το ταμείο τι με ρωτάς. Μου έδειξε από την αρχή μια εμπιστοσύνη που μου φέρνει δάκρυα στα μάτια όταν το σκέφτομαι. Μου έδωσε κλειδιά από το σπίτι το μαγαζί το ταμείο τα πάντα. Θα προτιμούσα να πεθάνω παρά να του φερθώ σκάρτα σε κάτι. Η αδερφή του η μεγάλη είναι πολύ σφικτοχέρα και βγάζει την πίστη στον άντρα της και τα παιδιά της, και ας μην είναι αυτή που έφτυσε αίμα να βγάζει χρήματα για την οικογένεια. Το ξέρω πως πρόσφερε και αυτή πολλά και στερήθηκε, αλλά δεν κουράστηκε τόσα χρόνια όπως ο άντρας μου που είχε την ευθύνη για πολλά χρόνια μετά ενώ εκείνη παντρεύτηκε και έφυγε. Λέει συνέχεια ιστορίες από παλιά και κατηγορεί τον έναν και τον άλλον ο άντρας μου ποτέ δεν το κάνει αυτό. Μια φορά κοιτούσαμε βιτρίνες με την μικρή του αδερφή και είδα ένα βραχιόλι που μου άρεσε πολύ. Πήγαμε μέσα και ρώτησα πόσο κάνει, ήταν πάρα πολύ ακριβό και δεν το πήρα φυσικά έτσι και αλλιώς δεν είχα τόσα λεφτά μαζί μου. Το έμαθε από την αδερφή του και τον άλλο μήνα που είχα γενέθλια μου το αγόρασε. Μια άλλη φορά βλέπαμε στην τηλεόραση την Βενετία και του είπα πως φαίνεται πολύ όμορφη πόλη, σε δυο μήνες με πήρε πήγαμε. Δεν έχει σημασία αν έχει πολλά λεφτά ή λίγα, αρκεί να φτάνουν. Έχει μια καρδιά χρυσάφι τον κοιτάζω και νιώθω πάρα πολύ περήφανη που είναι άντρας μου και προσπαθώ και εγώ να γίνω καλύτερη κάθε μέρα. Τον αγαπώ τον λατρεύω και τον θαυμάζω. Πόσο τυχερή στάθηκα μαζί του θεέ μου, ποτέ δεν το ξεχνώ.