ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...γιατί με καταλαβαίνει. Μού αρέσει η συννεφιά γιατί δεν απαιτεί τίποτα από μένα. Με δέχεται όπως είμαι. Δεν φοβάμαι. Ξέρετε κάτι; Η μοναξιά είναι απαίσιο πράγμα. Παλιά οι άνθρωποι πέθαιναν κατά χιλιάδες από φτώχεια και λιμούς- σήμερα παίρνουν την ζωή τους, επειδή κανείς άλλος δεν την θέλει. Τη ζωή σου, αν δεν τη μοιράζεσαι, δεν τη χαίρεσαι. Με την χαρά το ίδιο: όταν τη μοιράζεσαι, διπλασιάζεται- όταν χαίρεσαι μόνος σου, ε, συνήθως δεν διαρκεί και πάλι θα θες να τη μοιραστείς. Τί κι αν κάποιος έχει αυτοπεποίθηση; Δε σημαίνει ότι θα έχει και ποιότητα χαρακτήρα ή αυτοεκτίμηση. Αυτοπεποίθηση είχαν και τα SS. Ακούω ότι τα άτομα με αυτοπεποίθηση επιλέγονται συχνότερα για σχέση, αλλά, οι σχέσεις που βλέπω γύρω μου μόνο υγιείς δεν μού φαίνονται: αντιθέτως, διακρίνω τσακωμούς, παράπονα, πικρίες, εγωισμούς, ανωριμότητα ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου και απίστευτη μοναξιά. Έχουν στα χέρια τους κάτι το (κυριολεκτικά) ανεκτίμητο κι αναλώνονται σε μικρότητες κι εγωισμούς...αντί να κάτσουν μαζί ήσυχα και να νιώσουν ευγνωμοσύνη για το ότι η ζωή τους έχει μια κάποια σημασία για κάποιον άλλον, ότι αν τούς τύχει κάτι άσχημο, κάποιος θα τούς νοιαστεί, ότι δεν χρειάζεται να κρυοπαγήσουν και να πονάνε μόνοι τους...το ευχαριστιούνται, το καταναλώνουν και μετά το πετάνε. Υπάρχουμε άνθρωποι μόνοι μας. Άνθρωποι υπέροχοι. Άνθρωποι με ευαισθησία, ευφυία και καλλιέργεια (και καλή εμφάνιση!) αλλά που αναγκαζόμαστε να αυτοπροστατευόμαστε στο κλουβί τής ηθελημένης απομόνωσης, για να μην μολυνθεί ο μικρόκοσμός μας από την βρωμιά και την αγένεια τού έξω κοσμου. Δε σημαίνει αυτό όμως ότι δεν θέλουμε τα ίδια πράγματα με όλους τούς άλλους. Δε σημαίνει ότι δεν πονάμε. Πονάμε κι ίσως μάλιστα πονάμε πολύ περισσότερο από πολλούς άλλους (ναι, ξέρω, οι πόνοι δεν συγκρίνονται, εντάξει). Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Τί νομίζετε; Σάς εσάς είμαι κι εγώ. Θα σπουδάσω, θα δουλέψω, θα διαβάσω, θα γελάσω, θα μιλήσω...θα είμαι στο ίδιο δωμάτιο μ'εσάς-όμως...όμως κάτι θα με κρατάει πίσω...δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Αν για τον α ή β λόγο καταφέρατε να αποκτήσετε αυτοπεποίθηση και να μπείτε στον χορό τών σχέσεων, μπράβο σας. Δε θα νιώσω φθόνο, παρόλο που υποκύπτω καμμιά φορά σ'αυτόν. Όταν βλέπω άτομα ν'αγαπιούνται αυθεντικά, χαίρομαι μαζί τους, γιατί την ίδια καρδιά έχω κι εγώ. Όταν, όμως, βλέπω άτομα να είναι μαζί αλλά στην ουσία να αλληλοανταγωνίζονται και να ψεύδονται, αισθάνομαι σα να μού δείχνει η κοινωνία το μεσαίο της δάχτυλο με την αδικία που νιώθω. Δεν έχω βρεθεί ποτέ σε σχέση για να ξέρω πώς θα φερόμουν ως σύντροφος αλλά τουλαχιστον διαισθάνομαι πως τέτοια αχαριστία δεν θα έδειχνα. Κι εμένα θα μού άρεσε να έχω μια σύντροφο, τί νομίζετε; Ότι μ'αρέσει η μοναξιά μου; Όταν είσαι μόνος και τύχει ν'αρρωστήσεις, το σύμπαν όλο παραλύει, γιατί όλες οι ευθύνες είναι απάνω σου- και αν δεν τις κανονίσεις εσύ, κανείς δεν θα ενδιαφερθεί. Είτε λέγεται πυρετός, είτε σύνδρομο burnout, είτε τενοντίτιδα, θα νοιαστεί κανείς που δεν θα μπορέσω να κρατήσω στα χέρια μου μια άδεια κούπα τού τσαγιού; Όχι. Ούτε τα χέρια μου θα μού ζεστάνει, ούτε θα μού πει καλημέρα, ούτε θα φροντίσει τα μεταπτυχιακά μου. Και το δέχομαι, αγόγγυστα. Κι εμένα θα μού άρεσε να μού μιλάνε σιγανά στ'αυτί, να μού χαϊδεύουν το πρόσωπο με τα μαλλιά τους, να με νοιάζονται και να μ'αγαπάνε. Το ίδιο θα'κανα κι εγώ. Κι ας εξομολογηθώ ότι μια φωνή μέσα μου εύχεται να βρεθεί και κάποια από εδώ που να μού πει “Ναι, έτσι είναι, να γνωριζόμασταν;”. Εγώ ήθελα μόνο να πω ότι τα άτομα, που είμαστε μόνα μας και πονάμε, είμαστε αληθινά και την ομορφιά μας...προσπαθήστε να μην την αγνοείτε έτσι ανέμελα. Μπορεί να μην έχω αυτοπεποίθηση με το άλλο φύλο, έχω όμως άλλα που αυτοί με αυτοπεποίθηση δεν έχουν- και πιστεύω πως το ίδιο ισχύει για τα περισσότερα μοναχικά άτομα. Μην μάς αφήνετε να χανόμαστε έτσι λοιπόν.