ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σιχαινομαι τον ηλιο σιχαινομαι αυτο το ανελεητο αρρωστιαρικο χρωμα του..ειναι πηγη ζωης λενε...μυθος..πηγη ζωης ειναι το εσωτερικο φως του καθενος..αυτο μπορει να θρεψει τα παντα..σιχαινομαι το καλοκαιρι..σιχαινομαι να ιδρωνω κ να ξεφυσαω σαν χαλασμενη τσαγερα,ασε που με πιανουν κ οι αρρυθμιες μου,απο τα νευρα κυριως..ειμαι φοβερα νευρικη το καλοκαιρι..ειδικα τωρα που ειμαι στη θαλασσα γιατι θελει το παιδι να ΄ρχομαστε..δεν καταλαβα ποτε αυτο που λενε οι ανθρωποι..πηγα θαλασσα κ ηρεμησα..δεν μπορω να καταλαβω πως γινεται να ηρεμεις αναμεσα σε τοσο ψεμα..αναμεσα σε τοση δυστυχια..να μου λεγανε οτι πηγαν χειμωνα σε μια ερημικη παραλια κ ηρεμησαν να το δεχτω γιατι εγω αυτο κανω,αλλα καλοκαιρι?.αναμεσα σε γυναικες βαμμενες σαν κωλος..σκιες λαχανι ουρανι.λιπ γκλος να γιαλιζει το χειλι σαν καραμελωμενο γλυκο κ καλα(εμενα μου κανει λες κ εχουν ξερασει μολις κ εχει ξεραθει το πικρο σαλιο στα χειλη τους- ουτε καν σπερμα δεν μου κανει) αντρες αποτριχωμενοι με ηλιθιες χαβανεζικες βερμουδες κατι κουρεματα τυπου καπελακι κ ο χρυσος βαφτιστικος σταυρος στο αποτριχωλαδωμενο στερνο να χτυπαει στα καγκουρε γυαλια-καθρεφτης ιριδιζων οπως χτυπανε αυτοι το μπαλακι της ρακετας επιδεικνυοντας τα γεματα βιταμινοαναβολικα μπρατσα τους.. αναμεσα σε ουρλιαχτα υστερικων μαναδων που παραλληλα παριστανουν τις γκομενες κ το ματι τους παιζει μεταξυ τεκνου κ τεκνού..αναμεσα σε γεροντια με τις ξεκουμπωτες ρομπες κ τα κιτρινισμενα απο χλωρινη σωβρακα με κουμπια αλοιωμενα απο την πολυκαιρια που τα πετανε κατω αναμεσα σε καρπουζοφλουδες αφου αλλαξουν τυλιγμενοι με πετσετα τα μαγιω τους για να βουτηξουν βρεχοντας πρωτα την καρδια ή κανοντας πως κολυμπανε στην οχθη...αναμεσα σε μεσηλικα ζευγαρια που εχουν κουβαλησει ολα τα σχεδια κ χρωματα της ταπερ με ολων των ειδων τα πτωματα μεσα στρωμενα πανω στο πλαστικο νοικοκυριο τους..αναμεσα σε ματια που εκλιπαρουν για ενα καλο γαμησι..ματια που δεν ξερουν πως το καλο γαμησι ξεκιναει απο το μυαλο το δικο τους κ οχι απο ενα μεγαλο πουτσο ή ενα μοντελιστικο κορμι-μουνι..φατσες ανοργασμικες ενα γυρω..(μου θυμιζουν αυτους,-που καθε φορα ΜΑΖΙ ΣΟΥ-μας διωχνανε απο τις πανσιον που μεναμε γιατι οι οργασμοι μας ταραζαν τον αν-ησυχο υπνο τους-ωσπου ηρθαμε κ κατοικησαμε στο βουνο κ βρηκαμε τη χαρα μας-μονο τα σκυλια μας ταραζονται απο τα ουρλιαχτα μας-ισως παλι κ να αλιχτουν γιατι καταλαβαινουν την φωτια που μας καιει,ισως να ξεσηκωνονται για ζευγαρωμα)..ειμαι εδω αναμεσα σε λαδωμενα σωματα κ πολλες φορες φαντασιωνομαι μεσα στην ατελειωτη βαρεμαρα μου,περιμενοντας το παιδι να βγει απο νερο,οτι εμφανιζεται ενας γιγαντας σκιζοντας τα κυμματα ριχνει το διχτυ πιανει τους λαδωμενους τους πεταει στο τηγανι του κ μεπ αιρνει μεσα στη χουφτα του να μου κανει το τραπεζι..κ χαιρομαι κ γελαω δυνατα μονη τοσο πολυ που με κοιταζουν ολοι κ απομακρυνονται γιατι νομιζουν οτι ειμαι τρελη..τι ωραιααα!!λατρευω να με φοβουνται τα ανθρωπακια!!τωρα θα μου πεις γιατι πας σε τετοιες παραλιες κ οχι σε ερημικες? θα σου πω οτι το κανω γιατι με πιανει καμια φορα αυτη η μαλακια που λεγεται τυψη..μια τυψη τυπου-ολο στις ερημιες το παω το παιδι-θα μου γινει ακοινωνητο κ τυψη στην τυψη το φερνω στα πολυσυχναστα οπου κ αυτο βαριεται κ βριζει τελικα κ μαλωνει μ τα αλλα παιδακια γιατι τα θεωρει ολα βλαμενα (τωρα που το σκεφτομαι ισως την φερνω τελικα εδω για κεινο το βλεμμα) οπου φτανουμε κ οι δυο στα ορια μας κοιταζουμε η μια την αλλη κ χωρις να πουμε απολυτως τιποτα μαζευουμε τα πραγματα μας κ φευγουμε στις ερημιες..Παμε εκει οπου την κραταω αγκαλια κ τις λεω παραμυθια μολις πεσει η νυχτα κ αρχιζει αυτη η γλυκια δροσια κ το αερακι του πελαγους μας μουρμουριζει μπαλαντες αλλα εγω θελω πιο ροκ ηχους θελω βοριαδες να μου ταραζουν το μυαλο.. αποψε παλι θα κοιμηθουμε στη σκηνουλα κ θα ξυπνησουμε λουσμενες στον ιδρωτα με μενα να βριζω θεους κ δαιμονες που δεν με γεννησαν εσκιμωοι γονεις κ το παιδι να κουρευει με το σουηδικο σουγια την μπαρμπι της διπλανης μικρης οπως κ χθες..Σιχαινομαι το καλοκαιρι..σταματαει το μυαλο μου κ γραφω οτι ναναι..ασυναρτητα,ασυνατακτα,ααααααααα απ τον αλη στον μπαμπαλη που ελεγε η γιαγια Βιβινα που επισης μισουσε τα καλοκαιρια οντας βουνισιο γκρηκ..εχω σκεφτει πολλες φορες τι θα ευχηθω αν βρω το μαγικο λυχναρι σ αυτη την αμμουδια αφου το τριψω κ το ξανατριψω θα γκαυλωσει κ θα πεταχτει εξω το τζινι κ θα μου πει- ειμαι ολος δικος σου ζητα μου οτι θες, θα του ζητησω ενα μαγικο ραβδι για να κανω τα παντα γυρω μου χειμωνα..τιποτα αλλο δεν θελω..χειμωνα κ συννεφια..γκριζο..μονο τοτε ειμαι..μονο τοτε υφισταμαι...--------