ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι μαθήτρια 3ης λυκείου .. πάω σε ένα σχολείο που έχει όλα τα πρότυπα μαθητών από τον πιο ανίκανο μέχρι τον πιο ικανό. Από το δημοτικό θυμάμαι τον εαυτό μου ( μην πω και από το νηπιαγωγείο ) σε άθλια κατάσταση.. τι εννοώ άθλια ; το μπουλιγκ .. πολύ άσχημο φαινόμενο και εύχομαι να μην το έχει ζήσει κάνεις σας ούτε να το ζήσει! ..Με κοροϊδεύαν για τον πιο άκυρο λόγο.. για τις επιδόσεις μου , για την εμφάνιση μου , για την καταγωγή της μητέρας μου και άλλα πολλά .. άλλαξα σχολείο και πήγα στο γυμνάσιο εκεί βρέθηκα να είμαι σε ένα τμήμα μόνη μου χωρίς παρέα ο καθένας του να με σχολιάζει για οτιδηποτε ( θυμάμαι πολύ χαρακτηριστηκα όταν είχα πέσει και με κοροϊδεύαν και έλεγαν ότι παριστανα τον πόνο μου για να χάνω μάθημα... Τελικά είχα πάθει ρήξη χιαστου ) πηγαίνοντας στο λύκειο είπα μέσα μου ότι θα έχω περισσότερη δύναμη μέσα μου και δεν θα αφήσω κανέναν να με βλάψει .. στο λύκειο όμως δέχθηκα το κράξιμο "πισώπλατα " .. είμαι τρία χρόνια σε αυτό το σχολείο .. σε ένα τμήμα που ο καθένας έχει την δικιά του κλίκα .. (ευτυχώς με παρέα. .. )αλλα δυστυχως δέχομαι κάθε μέρα πισώπλατα κάποια κριτική.. θα με πείτε > .. τόσα χρόνια έχω καταλάβει πως είναι όταν ο άλλος σε κρίνει .. φαίνεται!.. και δεν είναι μόνο αυτό.. Μέσα μου ποναω .. ποναω πολύ .. Θέλω να φύγω να πάω αλλού να γνωρίσω άλλων κόσμο θα μου λείψει όμως το σχολείο ( όχι τα παιδιά ) .. για να σας δώσω ένα παράδειγμα σήμερα κάναμε 5μελες μόνο 3 άτομα με ψήφισαν .. Εγώ , η διπλανή μου και μάλλον η από πίσω μου... ενώ τις προηγούμενες χρονιές είχα βγει είτε με 5 είτε με 6 ψήφους... Νιώθω πραγματικά μόνη μου .. σε κανέναν δεν έχω κάνει κακό μα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να υπάρχουν τόσα "φίδια" γύρω μου