ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένα κορίτσι τόσο διαφορετικό που νιώθω την ανάγκη να την περιγράψω. Είναι όμορφη, άγρια όμορφη.Τα ανακατεμένα μακριά μαλλιά της, που , ο ενθουσιασμός στο βλέμμα της ,τα μεγάλα βήματα που κάνει ,το χαμόγελο που έχει μόνιμα χαραγένο στα χείλη της, η φωνή της... Επίσης είναι και καταπληκτικός άνθρωπος, από τους λίγους, από αυτούς που ξέρουν να ζουν. Είναι τόσο εύαισθητη και τόσο σκληρή ταυτόχρονα οιυ προκαλεί δεός. Φοβάμαι λέει και ορμάει μπροστά, πονάω λεει και συνεχίζει, δεν ξέρω που πάω και συνεχίζει, ¨πληγωνομαι ευκολα δεν παραιτόυμε ποτέ¨ το μότο της. Μόνιμα σε κίνηση. Προβλέψιμα απρόβλεπτη σαν να είναι χιλίοι ανθρωποι σφηνωμένοι στο κορμάκι της που ο καθένας να θέλει να κάνει το δικό του. Ακόμη, δεν έχει μαζί της εγωισμούς. Θα πει αυτο που νιώθει, είτε θα έπρεπε είτε δεν θα επρεπε να νιώθει έτσι , το να είναι πολιτικά ορθή δεν είναι του στυλ της. Είναι εντυπωσιακό το πως ξεστομίζει πράγματα , σωστά πράγματα που κανεις δεν θα τολμούσε και ταυτόχρονα κοκκινίζει και κοιτάει κάτω. Εκτός αυτού είναι από τους ανθρωπους που νοιάζονται για όλους, τους βλέπει όλους με βλεμμα παιδιού, θέλει να βοηθάει, δεν κρατάει κακίες, δεν αντέχει την αδικία. Ενα αιώνιο παιδί ,που καταφέρνει σαν παιδί πάντα να τα βγάζει πέρα στον κόσμο των ενηλικών. Το πως κυνηγάει τους στόχους της, το πως είναι τόσο σίγουρη πως θα ζήσει τελικά τα όνειρα της, είναι σχεδόν μαγικό. Αυτή της ενεργεια που πηγάζει από την αισιοδοξία της και την ορεξή της για ζωή φωτίζει κάθε δωμάτιο που μπαίνει και σε ξεσηκώνει. Θυμίζει όμορφα πραγματα. Καλοκαίρια, ταξίδια, τραγούδια, αρώματα, αστεράκια και ερωτα. Αθώα και πονηρεμένη, αφελής και πανέξυπνη, δυνατή και αδύναμη, παιδί και γυναίκα η εμπνευση η ιδια. Ζει όπως βαδίζει... Τοποθετεί το ένα πόδι ακριβώς μπροστά από το άλλο, χαράζοντας με μεγάλα βήματα μια λεπτή γραμμή, σκοντάφτει ,σηκώνεται, γελάει και συνεχίζει.