5.2.2015 | 12:43
Εκείνη μόνο,αλλά ο χρόνος της τελείωσε.
Και εκεί που έλεγα ότι ήμουν καλά και έβλεπα όλους γύρω μου να πονάνε από έρωτα,ενώ εγώ να βγαίνω με φίλους,να μεθάω και να περνάω καλά,ήρθες εσύ. Τόσο μικρή και απροστάτευτη.Τόσο εξωπραγματική. Ένιωθα ανόητη. Δεν είχα ξαναδεί μάτια σαν τα δικά σου και τέτοιο χαμόγελο να με στέλνει αλλού. Στην αρχή προσπάθησα να το πάρω στη πλάκα και να το παίζω τρελίτσα για να μην καταλάβεις τίποτα. Έτσι περνούσε ο καιρός. Ενάμιση χρόνο τώρα έτσι έχει περάσει η ζωή μου...το παίζω τρελίτσα! Μπορείς να καταλάβεις; Θες; Όταν με παίρνεις τηλέφωνο και μου κάνεις παράπονα γιατί δεν ρωτάω τι κάνεις ξέρεις πως νιώθω εγώ; Μπορεί και να ξέρεις,αλλά ακόμη κι έτσι δεν έχεις κάνει τίποτα. Όμως, δε περιμένω να κάνεις και πολλά,είπαμε...εσύ είσαι μικρή!Εγώ προσπαθώ να μη σε φέρνω σε δύσκολη θέση,όμως κάθε φορά που ακουμπάς πάνω μου εγώ πεθαίνω λίγο περισσότερο μέσα μου.Κάθε φορά που με αγγίζεις ένα μικρό κομμάτι μέσα μου πεθαίνει.Πόσο καλά ήμουν πριν έρθεις και όμως,προτιμώ το τώρα. Δεν μπορώ να καταλάβω αν με θέλεις στη ζωή σου ή αν απλά δεν έχεις πρόβλημα να είμαι στη ζωή σου.Όταν εσύ αδιαφορείς και δεν ρωτάς για μένα,εγώ τρελαίνομαι.Όταν εγώ δεν ρωτάω για σένα,εσένα απλά θίγεται ο εγωισμός σου.Όχι,σίγουρα δεν με αγαπάς.Τουλάχιστον όχι όπως εγώ.Όμως,οποιοδήποτε άλλο είδος αγάπης από σένα δεν μου κάνει.Τα θέλω όλα ή τίποτα όσον αφορά εσένα.Όπως εκείνο το βράδυ που αυθόρμητα με φίλησες κι εγώ πάγωσα.Θα έδινα τα πάντα για άλλη μια τέτοια στιγμή,αλλά εσύ ήσουν ξεκάθαρη...ήθελες να το δοκιμάσεις!Λες κι εγώ είμαι ένα πείραμα.Λες και τα αισθήματά μου είναι κάτι προς δοκιμή. Γι'αυτό λοιπόν,αποφάσισα ότι τελείωσε ο χρόνος σου.Δεν έχω άλλο κουράγιο να καταστρέφω τη ψυχή μου και να περιμένω πότε θα στείλεις μήνυμα και πότε θα ενδιαφερθείς.Εγώ μωρό μου έχω μεγαλώσει,εσύ έχεις δρόμο ακόμα.Δεν τον ξανακάνω αυτόν τον δρόμο.Να είσαι καλά από εδώ και πέρα και να προσέχεις ο,τι πολυτιμότερο είχα...εσένα.