ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

το πηρα αποφαση. περπατησα γρηγορα. χτυπησα το κουδουνι. ετρεμα ολοκληρη βλεποντας το τελος να πλησιαζει. ανοιγεις την πορτα και αντικριζω τα ματια σου, δειχνουν να ειναι λυπημενα. το ξερουμε και οι δυο. καθομαι στο χαλι διπλα σου, μ'αγκαλιαζεις και καταλαβαινω αμεσως. δεν μ'αγαπας..το εβλεπα,το ενιωθα καιρο τωρα αλλα δεν το πιστευα. τωρα καταλαβαινω. βυθιζομαι στην αγκαλια σου και προσπαθω να εισπνευσω οσο περισσοτερο απο το αρωμα σου μπορω για να μη το ξεχασω γρηγορα. οι ωρες περνουν και το σκοταδι απλωνει την εσαρπα του γυρω μας αλλα δεν με νοιαζει. μου φτανει να σε νιωθω απλως διπλα μου. πως καταφεραμε να βρισκομαστε σε διαφορετικες φασεις; εσυ με βαρεθηκες και εγω απλα σ'αγαπω. κοιταζω τριγυρω για να φωτογραφισω ο,τιδηποτε δικο σου, τα βιβλια σου,τις αφισες σου,τα ρουχα σου. νιωθω την απογοητευση σου, κατηγορεις μονο τον εαυτο σου και πικραινομαι περισσοτερο. προσπαθω να συγκρατησω ολα αυτα τα δακρυα που με κατακλυζουν, χαμογελωντας για να σου δωσω κουραγιο. λες οτι ειναι το καλυτερο και για τους δυο μας. θα το πιστεψω, καποια στιγμη θα το πιστεψω. απλως με πιανει το παραπονο γιατι νιωθω πως δεν προλαβα καν να αρχισω να σου εξηγω το ποσο σ'αγαπω ενω εσυ προλαβες να με βαρεθεις. εφτασε η στιγμη, νιωθω την αυτοσυγκρατηση μου να καταρεει, σου δινω ενα φιλι και φευγω χαμογελωντας για να μη στεναχωρεθεις βλεποντας με να κλαιω με λυγμους. εκεινο το σκοταδι θα μεινει χαραγμενο στη μνημη μου. εκεινο το σκοταδι που με επνιγε καθως παραδινοσουν και απαρνιοσουν την αγαπη μου!