7.9.2013 | 18:42
εκνευριζομαι απιστευτα
οταν στεκομαι στην σταση(σε ενα σημειο, πχ στεκομαι στην κολωνα της στασης) η οποια εχει πολυ κοσμο, περιμενοντας το αστικο, και ερχεται κ καποιοσ αλλοσ στη σταση, ερχεται προς το μερος μου(οχι για ν μου τη πεσει), κ επειδη λογω του κοσμου δεν εχει απο που αλλου ν περασει για ν περιμενει τ αστικο,προφανως κ κανω ενα κλικ πιο κει, κ τοτε αντι να περασει κ να παει πιο περα αφου του εκανα χωρο, στεκεται εκει που ημουν εγω. και σαυτο το σημειο εκνευριζομαι γιατι εκει που στεκομουν συνηθως ειναι ή σημειο που εχει σκια κ δεν καιγομαι απτον ηλιο ή σκεπαστρο κ ισα που μου φτανει να μην βρεχομαι απτη βροχη, κ ο αλλος περνοντας τη θεση μου, βολευεται μια χαρα κ μενω εγω μεστον ηλιο ή τη βροχη!!επισης μουχει τυχει κ σε αδεια σταση, δεν ηθελε ν με προσπερασει απο μπροστα, επρεπε σωνει κ καλα ν παω λιγο πιο μπροστα για να περασει απο πισω μου κ φυσικα ν παρει τη θεση μου..και δεν μιλαω για ατομα μεγαλησ ηλικιασ που ευχαριστως να τους βοηθησω ν σταθουν καπου κ να προστατευτουν .ακουγεται μαλλον χαζο αλλα μου τη σπαει αφανταστα!