ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το τελευταίο καιρό έχουμε ζήσει πολλά.  Φιλία, παρέα, συντροφικότητα... Πάντα όμως χάζευα τα ωραία και μεγάλα του αστραφτερά μάτια. Και εκεί που δεν το περίμενες γίνεται το μεγάλο  "μπάμ" σε ένα εξοχικό κάπου έξω από την Αθήνα και ας ήταν μαζεμένη όλη η παρέα. Ίσως έφταιγε το κρασί, δεν ξέρω... Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ήτανε έτοιμη ούτε η μια ούτε η άλλη πλευρά. Έκτοτε ζήσαμε πολλά, με κορώνα στο κεφάλι μας πάντα την "φιλία". Το καλοκαίρι που μας πέρασε, δεν ξέρω τι έγινε, ο ήλιος; η θάλασσα; η ανεμελιά; μας έφεραν ακόμη πιο κοντά. Για πρώτη φορά λοιπόν δειλά δειλά κοιμόμασταν αγκαλιά και φιλιόμασταν "στεγνά" σε δημόσια θέα. Αλλά και πάλι κάτι έλειπε από το σκηνικό, ο "έρωτας", που το νικούσε ακόμη η "φιλία".Μπήκαμε Σεπτέμβριο λοιπόν και αφού δεν είχαμε την "αποδοχή" , σκάει η πέτρα το γυαλί και μπαίνουμε σε μαύρη σιωπή. Όμως η   άτιμη η μοίρα σε πολλά σταυροδρόμια μας έβαζε μαζί και ας μην μιλάγαμε. Ούτε ενα "γεια" δεν μπορούσαμε να ανταλλάξουμε. Και οι κρυφές σου οι ματιές, να μου σαρώνουν το βλέμμα  και εγω να χάνομαι! Τα μάτια, όμως, δεν αλλάζουν τον τρόπο που κοιτάνε...Εκεί όμως που δεν το περιμένεις έρχεται η "αποδοχή", σαν ο ήλιος που προβάλλει μετά από κάθε καταιγίδα. Έκρηξη συναισθημάτων να ξεπροβάλλουν με κάθε ευκαιρία. Και πάλι εκεί που δεν το περιμένεις, εκεί που λες νίκησε η "φιλία", γίνεται το "μπαμ". Τα δύο σώματα γίνονται ένα... Μα αυτό που μετράει πιο πολύ είναι το φίλη. Αυτό το γλυκό πολυπόθητο φίλη! Το φίλη του έρωτα!!Τώρα λοιπόν μένει πια ο "φόβος". Ο φόβος της δέσμευσης.  Ο φόβος της κοινωνικής αποδοχής. Ο φόβος μην σε χάσω ξανά.  Αλλά! Αλλά όταν σε κοιταω στα μάτια όλα μοιάζουν εύκολα, την λατρεύω την δική σου μυρωδιά!!