ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και λίγο καιρό έχω αντιληφθεί πως αρέσω σε έναν συμφοιτητή μου. Το γεγονός επιβεβαιώνεται ολοένα και περισσότερο μιας και έχουμε μια ομαδική εργασία και έτσι περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί ,καθώς και χρειάζεται να επικοινωνούμε και περισσότερο (μέσω facebook) .Nα πω κάποια πράγματα για εμένα.Θα κλείσω σύντομα τα 22.Δε μου έχουν πιάσει ούτε το χέρι.Έχω βγει 3 ραντεβού όλα κι όλα που όμως δεν οδήγησαν σε κάτι περισσότερο για διάφορους λόγους,λόγοι που στέκουν εν τούτοις ,όχι ότι είμαι σουπερ επιλεκτική και έχω τα στανταρ μου στο θεό.Καταλαβαίνω που πατάω και που βρίσκομαι.Τα τελευταία 2 χρόνια πέρναγα κατάθλιψη ,οπότε δεν είχα το μυαλό μου στα ερωτικά τόσο πολύ όσο στο θέμα της συντροφικότητας.Ήμουν απελπισμένη για λίγη υποστήριξη ειδικά αν προερχόταν από το άλλο φύλο,κρυφός πόθος αν θέλετε μέσα στον ψυχικό πόνο. Σιγα σιγά και με τη βοήθεια ειδικού ,ξαναστέκομαι στα πόδια μου και πλέον είμαι καλύτερα,περνάω καλά με τον εαυτό μου ,δεν έχω ανάγκη από επιβεβαίωση και γενικά δεν ψάχνομαι,είμαι συνειδητοποιημένη και απλά έχω το μυαλό και τα μάτια μου ανοιχτά για ευκαιρίες (δεν περιμένω κάτι εξ'ουρανού).Να λοιπόν τώρα που για πρώτη φορά υπάρχει ενδιαφέρον και ίσως και οι συνθήκες για να προχωρήσω σε κάτι περισσότερο.Το θέμα είναι ότι το παιδί αν και όμορφος (αν με ρωτούσατε πριν κανα χρόνο θα έλεγα πως δεν είμαι κάν στο επίπεδό του) ,εμένα δε μου έχει κάνει το κλικ.Η επικοινωνία μας δε ρέει με άνεση,το χιούμορ μας είναι διαφορετικό ,εκείνος είναι πιο γιόλο αναφορικά με τις υποχρεώσεις του ,εν τουτοις πετυχαίνει.Εγώ είμαι πιο οργανωτική,προσπαθώ,καλλιεργώ την πειθαρχιά μου,μπας και καταφέρω να επιτύχω στόχους .Χρωστάω και πολλά μαθήματα λόγω διαφόρων συνθηκών και έχω και αρκετούς φίλους που θέλω να μοιράζω το χρόνο μου και σαφώς και στον εαυτό μου,επειδή πρέπει να με φροντίζω.Νιώθω ότι όλο αυτό δε θα βγάλει πουθενά,αλλά είναι μια ευκαιρία να εμβολιαστώ κι εγώ. Απο την άλλη σκέφτομαι ,δεν είναι πειραματόζωο ,δε θέλω να τον πληγώσω,αλλά ούτε και να αναλωθώ σε κάτι πιο επιφανειακό.Δε θα ήθελα να σπαταλήσω το πρώτο μου φιλί,την πρώτη μου αγκαλιά ,την πρώτη μου βόλτα χεράκι-χεράκι έτσι για να πειραματιστώ(ίσως το έχω εξιδανικεύσει πολύ).Στο μυαλό μου σκέφτομαι πως τις επόμενες μέρες που θα τα συζητήσω με την ψυχολόγο μου θα μου πει βρίσκεις δικαιολογίες επειδή φοβάσαι.Απλά ρε παιδιά,θα ήθελα να μου βγει λίγο πιο αυθόρμητα η έλξη,ξέρω ότι κι αυτό ακόμα μπορώ να το καλλιεργήσω,μου έχει ξανασυμβεί...απλά λίγο πιο αυθόρμητα..Είναι σα να μου δίνει σήματα το ενστικτό μου πως δεν...Ξέρω υπεραναλύω..Πείτε κάτι...Τους σέβομαι τους άνδρες και ξέρω πόσο δύσκολο είναι και να προσεγγίσουν και να φάνε και τη χυλόπιτα ,οπότε να το κόψω;Να βγούμε καμιά φορά σε εντελώς ουδέτερο έδαφος (με δική μου πρωτοβουλία-δεν τον κόβω να μου πει να βγουμε)μπας και απλά γνωριστούμε και δούμε πως πάει;Πείτε κάτι....