ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με το αγόρι μου κάνουμε παρέα με αλλά 3 ζευγάρια εδώ και πέντε μήνες.Το αγόρι μου και εγώ έχουμε ψιλοχαλαστει για τον εξής λόγο...Αν δε τους ενοχλήσουμε εμείς να πιουμε κάνα καφέ ,αυτοί δεν μας ενοχλούν. Συναντιούνται τα άλλα τρία ζευγάρια πάνε για μπυριτσες,για φαγητό,κάνουν συνάξεις σε σπίτια. Εμείς στην απεξω εντελως, μας καλουν μόνο αν τύχει και πάρουμε κάνα τηλεφωνο εμείς και έχουν ήδη κανονίσει κάτι,και μας το λένε σαν να το κάνουν από υποχρέωση,γιατί και καλά τους πιάνουμε στα πράσα . Και πολλές φορές τους βλέπουμε έξω και είναι όλοι με ένα ύφος ένοχο.Στην αρχή της φιλίας μας τους ένοιαζε να κανονίσουν μαζί μας,να πούμε και εμείς τη γνώμη μας για το πού θέλουμε να πάμε,εδώ και κάνα δίμηνο άλλαξαν τροπάριο. Δε μας ενοχλεί τόσο ότι αποφάσισαν να ήμαστε στην απεξω,δικαίωμα τους.Αυτό που μας έχουν χαλάσει περισσότερο είναι ότι το ενδιαφέρον ξεκινάει ,όταν αλλαζει το συμφέρον.Το ένα ζευγάρι τσακώνονται συχνά,όσο είναι καλά δεν μας καλούν πουθενά. Όταν όμως υπάρξει ένας τσακωμός μεταξύ τους η κοπέλα με παίρνει τηλέφωνο,να πιούμε καφε σπίτι,η να πάμε έξω . Να μου πει τα παράπονα της να τη συμβουλεψω. Θέλει να είμαστε ολ μερα μαζί κυριολεκτικά. Και το αγόρι της κάνει το ίδιο με το αγόρι μου. Μόλις τα βρουν και είναι μέλι γάλα ,εξαφανίζονται.Επίσης είχαμε να συναντηθούμε δύο εβδομάδες επερνα τηλεφωνο να δω τι κάνει,πως είναι,να πιούμε ένα καφέ και δεν απαντούσε ούτε σε τηλέφωνα ούτε σε μηνύματα. Μου απαντούσε αργά το βράδυ και έλεγε έλα τώρα το είδα. Δεν έδωσα σημασία λέω νταξει θα είχε τρεχαματα. Περνάμε τυχαία από το σπίτι της ένα βράδυ γυρνοντας από τη θάλασσα και έχουμε στήσει τσιμπουσι ακούγονται μουσικές και γίνεται χαμός. Όλοι μαζεμενοι και οι ψωριαριδες χωρια.Εμάς ένα τηλέφωνο ούτε καν! Δε τη ξανά ενόχλησα από τότε... Ούτε μήνυμα ούτε τίποτα .Με παίρνει προχθές πρωί πρωί μου λέει να ρθω να πιούμε καφέ ; Λέω έλα... Καθόμαστε πίνουμε το καφέ λέω δε μπορεί,η που τσακώθηκε με τον δικό της και ήρθε η κάτι θα θέλει. Δε μπορεί !Περνάει κάνα δυωρο πίνουμε το καφέ,και δε μου είπε τίποτα...λέω εντάξει άντε εγώ την παρεξήγησα. Και την ώρα που πάω να τη ξεβγαλω στη πόρτα μου λέει "Να κανονίσετε να έρθετε στο μαγαζί που άνοιξαν τα αδέρφια μου,να παίξει και ο δικός σου(είναι οργανοπαίχτης) να μαζευτούμε όλη η παρέα να το πει και ο αδερφός μου σε άλλους να μαζέψουμε κόσμο"Ρε σεις το θεωρώ θράσος αυτό το πράγμα. Δηλαδή όταν δεν μας έχει κάποιος ανάγκη να μας γράφει στα παλιά του τα παπούτσια;; Το σκεφτήκαμε πολύ σοβαρά με τον δικο μου, ούτε η ψυχολόγος θα γίνω της καθεμιάς,και ούτε ο δικός μου θα πηγαίνει να παίζει μουσική σε παρέες επικαλούμενος την φιλία! Καμιά φιλια! Μόνο συμφέρον βλέπω!Έχουμε ξενερώσει άπειρα... συμφωνήσαμε να τους γράψουμε και εμείς κανονικά,ούτε τηλέφωνα ούτε τίποτα. Και αν τύχει πάλι και έχουν συμφέρον και μας ενοχλούν απλά θα τους αποφεύγουμε...Λυπάμαι πολύ ,γιατί το να κάνεις μια φιλία είναι από μόνο του δύσκολο,αλλά στις μέρες μας ακόμη δυσκολότερο. Έχω την εντύπωση πως δεν υπάρχουν άνθρωποι αληθινοί εκεί έξω... Πάλι καλά έχουμε ο ένας τον άλλον ειμαστε πρώτα καλοι φίλοι και μετά ζευγάρι ,και επικοινωνούμε τέλεια και περνάμε ακόμη καλύτερα,και χωρίς παρέες!!Κακώς καθίσαμε να αναλωθουμε...