Το έχω γράψει ως σχόλιο και σε άλλη εξομολόγηση και το πιστεύω ακράδαντα: πέρα από τις αντικειμενικές δυσκολίες (συνήθως ο κύκλος που έχουμε,πχ σε μικρό επαρχιακή πόλη-χωριό οι επιλογές είναι περιορισμένες, κάποιο στον εργασιακό τους χώρο περιστοιχίζονται από κρετίνους, κτλ) συνήθως έλκουμε άτομα που νομίζουμε ότι μας αξίζουν ή δεν έχουμε καλό αισθητήριο.Έτσι στην Α περίπτωση βλέπεις υπέροχους ανθρώπους να είναι μαζί (και ερωτικά και φιλικά) με μ@λ@κες (άντρες και γυναίκες) και το αντίστροφο.Στη Β περίπτωση μας πλησιάζουν και καλοί (και κελεπούρια μην σου πω)αλλά εμείς δεν είμαστε σε θέση να τους αξιολογήσουμε σωστά και καταλήγουμε να τους απορρίπτουμε και να κυνηγάμε κάποιον/α που δεν αξίζει ούτε να τον φτύνουμε.ΥΓ. Θεωρώ ότι γενικά "σπανίζουν" οι αξιόλογοι άνθρωποι, αλλά δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν καθόλου.ΥΓ2που πήγανε οι σωστοί άντρες; δεν υπάρχουν πια; Πηγή: www.lifo.gr με σκότωσε. Τσουβάλιασμα όλων των αντρών με βάση 1,2,5 γνωριμιών που έχεις κάνει είναι άτοπο και άδικο.
24.12.2016 | 15:56
ελεος δηλαδή!
Θα ηθελα να μου πείτε την γνώμη σας πάνω στο θεμα μου. Ειμαι κοπέλα 20 ετών εμφανίσιμη (απο όσα μου έχουν πει) και γενικά μου την πέφτουν αρκετοί. Το θεμα μου ειναι όμως οτι κανένας δεν με κοιτάει σοβαρά και ολοι όσοι μου την πέφτουν μου λένε οτι θέλουν απλώς να περνάνε καλα (ή το δείχνουν με τη συμπεριφορά τους) ακόμη και στην αρχή της γνωριμίας. Δεν ειμαι καθολου προκλητική αντίθετα ειμαι πολυ ντροπαλή και αντικοινωνική. Τους αποφεύγω όσο μπορω αλλα δεν γινεται να φταίνε παντα οι άλλοι. Μηπως κανω εγω κάποιο λάθος; που πήγανε οι σωστοί άντρες; δεν υπάρχουν πια;
4
